தமிழ் பரப்பிய குமரகுருபரர்

தமிழ் பரப்பிய குமரகுருபரர்

     தாமிரபரணி தந்த அருட்செல்வங்களுள் ஒருவர் குமரகுருபரர். நவ கைலாசம், நவ திருப்பதிகளும் தன் கரையில் அமையப்பெற்றதோர் அற்புதமான நதி தாமிரபரணி நதியாகும். இதன் வடகரையில் உள்ள ஸ்ரீவைகுண்டமென்ற திருத்தலத்தில் ஸ்ரீகைலாசம் என்ற பகுதியில் வாழ்ந்துவந்த, சைவவேளாள குலத்தில் உதித்த சண்முக சிகாமணிக் கவிராயர் அவர்தம் மனைவியரான சிவகாமசுந்தரி அம்மையாருக்கும் பிறந்தவர்தான் குமரகுருபரன்.

     குமரகுருபரர் ஐந்தாண்டு வரையிற் பேச்சின்றி ஊமைபோல இருந்து வந்தனர். அதுகண்டு நடுங்கிய பெற்றோர்கள் அவரைத் திருச்செந்தூருக்கு அழைத்துச் சென்று செந்திலாண்டவர் சந்நிதியிலே தம் பிள்ளைக்குப் பேச்சு வேண்டி மனமுருகி வேண்டினர். முருகப் பெருமான் திருவருளால் குமரகுருபரர் பேசும் ஆற்றல் பெற்றுக் கல்வியிலும் சிறப்புற்றார். செந்திற்பெருமான் திருவருளால் வாக்குப் பெற்ற இவர், அப்பெருமான் புகழைக் கந்தர் கலிவெண்பா என்ற நூலாகப் பாடினார். அப்பால் தம் ஊரில் எழுந்தருளியுள்ள ஸ்ரீ கைலாசநாதர் மீது கைலைக் கலம்பகம் என ஒரு பிரபந்தம் இயற்றினார்.

     குமரகுருபரர் தமிழ் இலக்கண இலக்கியங்களையும் ஞானசாத்திரங்களையும் இறைவன் திருவருளால் விரைவில் கற்றுத் தேர்ந்தார். அப்பால் பல சிவ தலங்களுக்கும் சென்று சிவதரிசனம் செய்யத்தொடங்கினர். மதுரையிலே சில காலம் தங்கியிருந்தார். அப்போது ஸ்ரீ மீனாட்சியம்மையின் மேல் மீனாட்சியம்மன் பிள்ளைத்தமிழ் பாடி அக்காலத்தில் மதுரையில் அரசாண்டிருந்த திருமலை நாயக்கர் முன்னிலையில் அரங்கேற்றினார்.

     அதனை அரங்கேற்றுகையில் ஸ்ரீ மீனாட்சியம்மையே குழந்தையுருவாக எழுந்தருளி வந்து கேட்டு மகிழ்ந்தனரென்றும், குமரகுருபரர் முத்தப் பருவத்தை அரங்கேற்றிக் கொண்டிருக்கையில் தம் திருக்கழுத்திலிருந்த முத்துமாலை யொன்றை எடுத்து இவருக்கு அணிந்துவிட்டு மறைந்தனரென்றும் கூறுவர். அந்தப் பிள்ளைத்தமிழைக் கேட்டு மனமுவந்த திருமலை நாயக்கர் குமரகுருபரருக்கு பலவகையான விருதுகளை அளித்து வழிபட்டார். குமரகுருபரர் பின்னும் சிலகாலம் மதுரையிலே தங்கி மதுரைக்கலம்பகம் என்னும் நூலை இயற்றினார். பிறகு சோழநாட்டுத் தலங்களைத் தரிசிக்க எண்ணித் திருவாரூருக்குச் சென்றார். அங்கே திருவாருர் நான்மணிமாலை என்னும் நூலை இவர் இயற்றினார்.

     சிவஞான உபதேசம் பெறவேண்டும் என இவர் எண்ணினார். தமக்குரிய குருவை, ஞானாசிரியரைத் தேடித் தேர்ந்து சரணடைய இவர் மனம் ஆவலுற்று நின்றது. அக்காலத்தில் தருமபுர ஆதீனத்தில் குருமூர்த்தியாக விளங்கிய ஸ்ரீ மாசிலாமணி தேசிகர் சிவஞானச் செல்வராக இருப்பதை அறிந்து அவரிடம் சென்றார். அங்கே உண்டான சில குறிப்புக்களால் அப்பெரியாரே தமக்குரிய ஆசிரியரென்பதை இவர் தேர்ந்தனர். அப்பால் தமக்குத் துறவுநிலை யருள வேண்டுமென்று அத்தேசிகர்பால் குமரகுருபரர் வேண்டினர். அங்ஙனம் செய்வதற்குமுன் திருத்தல யாத்திரை செய்துவரும்படி பணித்தல் அவ்வாதீன மரபாதலின் அப்பெரியார் காசியாத்திரை செய்துவரும்படி கட்டளையிட்டனர். காசிக்குச் சென்று வருவதில் நெடுங்காலம் ஆகலாம் எனச் சொன்ன குமரகுருபரரை, சில காலம் சிதம்பரவாசமேனும் செய்யும்படி பணித்தனர்.

     ஞானாசிரியர் கட்டளைப்படி சிதம்பரத்துக்கு இவர் பிரயாணமாகி இடையே ஸ்ரீ வைத்தீசுவரன் கோயிலில் தங்கித் தரிசனம் செய்துகொண்டு அங்கே கோயில் கொண்டெழுந்தருளியிருக்கும் ஸ்ரீ முத்துக்குமார சுவாமிப் பெருமான் பேரில் ஒர் ஸ்ரீ முத்துக்குமார சுவாமிப் பிள்ளைத்தமிழ் இயற்றினார். பிறகு சிதம்பரம் சென்று ஸ்ரீ நடராஜப் பெருமானைத் தரிசனம் செய்துகொண்டு சிலகாலம் தங்கினர். அக்காலத்தில் சிதம்பர மும்மணிக் கோவையை இயற்றினார். அதில் முதற் செய்யுளில் காசிக்குச் செல்வதில் உளவாகும் துன்பங்களையும் சிதம்பரத்திற்குச் சென்று தரிசனம் செய்யும் எளிமையையும் உணர்த்தியிருக்கின்றார்.

     சிவநேசச் செல்வர்களும் தமிழறிவுடையவர்களுமாகிய சில அன்பர்கள், யாப்பருங்கலக் காரிகையில் காணப்படும் உதாரணச் செய்யுட்கள் பெரும்பாலும் ஜைன சமயச் சார்புடையனவாக இருத்தலின், அந்நூலின் இலக்கணங்களுக்கு உதாரணமாக ஸ்ரீ நடராஜப் பெருமான் புகழ்பாடும் செய்யுட்களை இயற்றித்தர வேண்டும்” என்று வேண்ட இவர் அங்ஙனமே சிதம்பர செய்யுட் கோவை என்னும் நூலை இயற்றினார்.

     இவர் சிதம்பரத்தில் இருந்த காலத்திலேயே நீதிநெறி விளக்கம்  என்னும் நீதிநூலும் இயற்றப்பட்டு இருத்தல் வேண்டும் என்று தோன்றுகின்றது. அந்நூலுக்குச் சிதம்பரம் நடராஜப் பெருமானது துதியை முதலிற் காப்பாக அமைத்திருத்தல் இதற்கு ஓர் ஆதாரமாகும்.

     சிதம்பரத்தில் இங்ஙனம் வாழ்ந்துவந்த குமரகுருபரர் பின்பு தம் ஞானதேசிகர்பாற் சென்று தம்முடைய வேட்கையை மீண்டும் விண்ணப்பித்துக் கொண்டனர். இவருடைய பரிபக்குவத்தை அறிந்து ஞானதேசிகர் இவருக்குக் காஷாயம் உதவினர். அதுமுதல் இவர் குமரகுருபர முனிவரென வழங்கப் பெறுவாராயினர். அப்பொழுது தம் ஞான தேசிகர் பேரில் பண்டார மும்மணிக் கோவை என்ற நூலை  இயற்றினார்.

     ஞான தேசிகரிடம் விடைபெற்றுக் காசிக்குச் சென்று தம்முடைய கல்வியறிவினாலும் தவப்பண்பினாலும் டில்லி பாதுஷாவின் உள்ளத்தைக் கவர்ந்தார். அப் பாதுஷாவின் தாய் மொழியாகிய ஹிந்துஸ்தானியை விரைவில் அறிந்துகொள்ள வேண்டுமென்றெண்ணிச் சகலகலாவல்லி மாலை என்னும் நூலை இயற்றிக் கலைமகளை வேண்டினார். கலைமகள் திருவருளால் அம்மொழியிலே சிறந்த அறிவு பெற்றுப் பாதுஷாவினிடம் பேசிப் பழகினார்.

     மன்னர் அவர் இவர்பால் ஈடுபட்டு இவருடைய விருப்பத்தின்படியே இவர் காசியில் இருத்தற்குரிய மடம் அமைப்பதற்குக் கேதார கட்டத்தில் இடம் உதவினார்.

     இங்கே “பாதுஷா” என்று குறிக்கப் படுபவர் மொகலாய மன்னர் ஔரங்கசீப்பின் மூத்த சகோதரரான தாரா ஷுகோவா. இவர் பலமொழிகளில் வித்தகராகவும், நாட்டு மக்களால் மிகவும் நேசிக்கப் பட்டவராகவும் விளங்கிய பட்டத்து இளவரசர். தாரா ஷுகோவா இந்துமதத்தின் பால் ஆர்வமும், மதிப்பும் கொண்டிருந்தார். காசியின் பண்டிதர்களிடம் உபநிடதங்கள் உள்ளிட்ட பல நூல்களை சம்ஸ்கிருதத்திலேயே கற்றுத் தேர்ந்து, அவற்றை பாரசீக மொழியில் மொழிபெயர்க்கவும் செய்தார். பிற்காலத்தில் மேற்குலகில் இந்து ஞானத்தின் பரவலுக்கு இந்த மொழியாக்கங்களே பெரிதும் உதவின. அடிப்படைவாதத்திற்கு எதிரான பிரகடனமாக “உலகம் முல்லாக்களின் சத்தங்களில் இருந்து விடுதலை பெறட்டும்” என்ற வாசகத்தை உரைத்த தாரா ஷுகோவா “இஸ்லாமுக்கு எதிரான செயல்களில் ஈடுபடுவதாக” குற்றம் சாட்டப்பட்டு, அன்றைய முகலாய அரசின் காஜிகள், மவுல்விகளால் ஷரியத் சட்டப் படி மரண தண்டனை விதிக்கப் பட்டு, ஔரங்கசீபின் அரசாணையால் கொல்லப் பட்டார்

     குமரகுருபர முனிவரர் காசியில் தங்கியிருந்த மடத்திற்குக் குமாரசாமி மடமென்று பெயர். அங்கே இவர் சிவயோகம் செய்து கொண்டு வாழ்ந்துவந்தார். அக்காலத்தில் காசித்துண்டி விநாயகர் பதிகமும், காசிக் கலம்பகமும் இவரால் இயற்றப்பெற்றன. இவர் தாம் வாழ்ந்திருந்த மடாலயத்தில் புராணசாலை ஒன்று ஏற்படுத்தி அங்கே ஹிந்துஸ்தானி பாஷையிலும் தமிழிலும் புராணப் பிரசங்கமும் செய்ததுண்டு. சிறந்த இராம பக்தராகிய துளஸீதாசர் அந்தப் பிரசங்கங்களைக் கேட்டு உவந்தனரென்றும், கம்பராமாயணத்திலுள்ள கருத்துக்களைத் தாம் ஹிந்துஸ்தானியில் இயற்றிய இராமாயணத்தில் அமைத்துக் கொண்டன ரென்றும் கூறுவர்.

     குமரகுருபரர் பின்னும் ஒருமுறை தருமபுரம் வந்து ஞானாசிரியரைத் தரிசித்து மீட்டும் காசிக்கே சென்று வாழ்ந்து விளங்கியிருந்து ஒரு வைகாசி மாதத்தில் கிருஷ்ண பக்ஷ திருதியையிலே சிவபெருமான் திருவடி நீழலிற் கலந்தனர்.