கந்தர் கலிவெண்பா

கந்தர் கலிவெண்பா

சிவபெருமானின் சொரூப நிலை

பூமேவு செங்கமலப் புத்தேளும் தேறரிய

பாமேவு தெய்வப் பழமறையும் .. தேமேவு

நாதமும் நாதாந்த முடிவும் நவைதீர்ந்த

போதமும் காணாத போதமாய் .. ஆதிநடு ...... 1

அந்தம் கடந்தநித்தி யானந்த போதமாய்ப்

பந்தம் தணந்த பரஞ்சுடராய் .. வந்த

குறியும் குணமுமொரு கோலமுமற்று எங்கும்

செறியும் பரம சிவமாய் .. அறிவுக்கு ...... 2

சிவபெருமானே தனிப் பரம்பொருள்

அனாதியாய் ஐந்தொழிற்கும் அப்புறமாய் அன்றே

மனாதிகளுக்கு எட்டா வடிவாய்த் .. தனாதருளின்

பஞ்சவித ரூப பரசுகமாய் எவ்வுயிர்க்கும்

தஞ்சமென நிற்கும் தனிப்பொருளாய் .. எஞ்சாத ...... 3

சிவமெருமானே சகல தொழிற்கும் அதிபதி

பூரணமாய் நித்தமாய்ப் போக்குவரவும் புணர்வும்

காரணமும் இல்லாக் கதியாகித் .. தாரணியில்

இந்திரசாலம் புரிவோன் யாவரையும் தான்மயக்கும்

தந்திரத்தில் சாராது சார்வதுபோல் .. முந்தும் ...... 4

கருவின்றி நின்ற கருவாய் அருளே

உருவின்றி நின்ற உருவாய்த் .. திரிகரணம்

ஆகவரும் இச்சை அறிவு இயற்ற லால் இலய

போகஅதி காரப் பொருளாகி .. ஏகத்து ...... 5

சிவபெருமான் ஆன்மாக்களுக்கு வினைப்பயனை நல்கி மறைந்தருளுதல்

உருவும் அருவும் உருஅருவும் ஆகிப்

பருவ வடிவம் பலவாய் .. இருள்மலத்துள்

மோகமுறும் பல்லுயிர்க்கு முத்திஅளித் தற்குமல

பாகமுறவே கடைக்கண் பாலித்துத் .. தேகமுறத் ...... 6

தந்த அருவுருவம் சார்ந்தவிந்து மோகினிமான்

பெந்த முறவே பிணிப்பித்து .. மந்த்ரமுதல்

ஆறத்து வாவும் அண்டத்து ஆர்ந்தஅத்து வாக்களும்முற்

கூறத் தகும் சிமிழ்ப்பில் கூட்டுவித்து .. மாறிவரும் ...... 7

ஈரிரண்டு தோற்றத்து எழுபிறப்புள் யோனிஎன்பான்

ஆரவந்த நான்குநூ றாயிரத்துள் .. தீர்வரிய

கன்மத்துக்கு ஈடாய்க் கறங்கும் சகடமும் போற்

சென்மித்து உழலத் திரோதித்து .. வெந்நிரய ...... 8

சொர்க்காதி போகங்களை அருளுதல்

சொர்க்காதி போகமெலாம் துய்ப்பித்துப் பக்குவத்தால்

நற்காரணம் சிறிது நண்ணுதலும் .. தர்க்கமிடும்

தொன்னூல் பரசமயம் தோறும் அதுவதுவே

நன்னூல் எனத்தெரிந்து நாட்டுவித்து .. முன்னூல் ...... 9

விரதமுத லாயபல மெய்த்தவத்தின் உண்மைத்

சரியைகிரி யாயோகம் சார்வித்து .. அருள்பெருகு

சாலோக சாமீப சாரூபமும் புசிப்பித்து

ஆலோகம் தன்னை அகற்றுவித்து .. நால்வகையாம் ...... 10

சத்திநி பாதம் தருதற்கு இருவினையும்

ஒத்துவரும் காலம் உளவாகிப் .. பெத்த

மலபரி பாகம் வருமளவில் பன்னாள்

அலமருதல் கண்ணுற்று அருளி .. உலவாது ...... 11

குருபரனாய் அருளுதல்

அறிவுக்கு அறிவாகி அவ்வறிவுக்கு எட்டா

நெறியில் செறிந்தநிலை நீங்கிப் .. பிரியாக்

கருணை திருஉருவாய்க் காசினிக்கே தோன்றிக்

குருபரனென்று ஓர்திருப்பேர் கொண்டு .. திருநோக்கால் ...... 12

பக்குவ ஆன்மாக்களுக்கு திருவருள் புரிதல்

ஊழ்வினையைப் போக்கி உடலறுபத் தெட்டுநிலம்

ஏழும் அத்துவாக்கள் இருமூன்றும் .. பாழாக

ஆணவமான படலம் கிழித்து அறிவில்

காணரிய மெய்ஞ்ஞானக் கண்காட்டிப் .. பூணும் ...... 13

அடிஞானத் தாற்பொருளும் ஆன்மாவும் காட்டிக்

கடியார் புவனமுற்றும் காட்டி .. முடியாது

தேக்குபர மானந்தம் தெள்ளமுதம் ஆகிஎங்கும்

நீக்கமற நின்ற நிலைகாட்டிப் .. போக்கும் ...... 14

வரவும் நினைப்பும் மறப்பும் பகலும்

இரவும் கடந்துலவா இன்பம் .. மருவுவித்துக்

கன்மமலத் தார்க்குமலர்க் கண்மூன்றும் தாழ்சடையும்

வன்மழுவும் மானுமுடன் மால்விடைமேல் .. மின்னிடத்துப் ...... 15

பூத்த பவளப் பொருப்பு ஒன்று வெள்ளிவெற்பில்

வாய்த்தனைய தெய்வ வடிவாகி .. மூத்த

கருமமலக் கட்டறுத்துக் கண்ணருள் செய்து உள்நின்று

ஒருமலர்த்தார்க்கு இன்பம் உதவிப் .. பெருகியெழு ...... 16

மூன்றவத்தை யும்கழற்றி முத்தருட னேஇருத்தி

ஆன்றபர முத்தி அடைவித்துத் .. தோன்றவரும்

யானெனதென்று அற்ற இடமே திருவடியா

மோனபரா னந்தம் முடியாக .. ஞானம் ...... 17

திருஉருவா இச்சை செயலறிவு கண்ணா

அருளதுவே செங்கை அலரா .. இருநிலமே

சந்நிதியா நிற்கும் தனிச்சுடரே எவ்வுயிர்க்கும்

பின்னமற நின்ற பெருமானே .. மின்னுருவம் ...... 18

முருகனின் திருவுருவ வருணனை

தோய்ந்த நவரத்நச் சுடர்மணியால் செய்த பைம்பொன்

வாய்ந்த கிரண மணிமுடியும் .. தேய்ந்தபிறைத்

துண்டம்இரு மூன்றுநிரை தோன்றப் பதித்தனைய

புண்டரம் பூத்தநுதல் பொட்டழகும் .. விண்ட ...... 19

பருவமலர்ப் புண்டரிகம் பன்னிரண்டு பூத்தாங்கு

அருள்பொழியும் கண்மலர் ஈராறும் .. பருதி

பலவும் எழுந்துசுடர் பாலித்தாற் போலக்

குலவு மகரக் குழையும் .. நிலவுமிழும் ...... 20

புன்முறுவல் பூத்தலர்ந்த பூங்குமுதச் செவ்வாயும்

சென்மவிடாய் தீர்க்கும் திருமொழியும் .. வின்மலிதோள்

திருமுகங்களின் செயல்கள்

வெவ்வசுரர் போற்றிசைக்கும் வெஞ்சூர னைத்தடிந்து

தெவ்வருயிர் சிந்தும் திருமுகமும் .. எவ்வுயிர்க்கும் ...... 21

ஊழ்வினையை மாற்றி உலவாத பேரின்ப

வாழ்வுதரும் செய்ய மலர்முகமும் .. சூழ்வோர்

வடிக்கும் பழமறைகள் ஆகமங்கள் யாவும்

முடிக்கும் கமல முகமும் .. விடுத்தகலாப் ...... 22

பாச இருள்துரந்து பல்கதிரில் சோதிவிடும்

வாச மலர்வதன மண்டலமும் .. நேசமுடன்

போகமுறும் வள்ளிக்கும் புத்தேளிர் பூங்கொடிக்கும்

மோகம் அளிக்கும் முகமதியும் .. தாகமுடன் ...... 23

வந்தடியில் சேர்ந்தோர் மகிழ வரம்பலவும்

தந்தருளும் தெய்வமுகத் தாமரையும் .. கொந்தவிழ்ந்த

திருக்கரங்களின் செயல்கள்

வேரிக் கடம்பும் விரைக்குரவும் பூத்தலர்ந்த

பாரப் புயசயிலம் பன்னிரண்டும் .. ஆரமுதம் ...... 24

தேவர்க்கு உதவும் திருக்கரமும் சூர்மகளிர்

மேவக் குழைந்தணைந்த மென்கரமும் .. ஓவாது

மாரி பொழிந்த மலர்க்கரமும் பூந்தொடையல்

சேர அணிந்த திருக்கரமும் .. மார்பகத்தில் ...... 25

வைத்த கரதலமும் வாமமருங் கிற்கரமும்

உய்த்த குறங்கில் ஒருகரமும் .. மொய்த்த

சிறுதொடிசேர் கையும்மணி சேர் ந்ததடங் கையும்

கறுவுசமர் அங்குசம்சேர் கையும் .. தெறுபோர்...... 26

அதிர்கே டகம் சுழற்றும் அங்கைத் தலமும்

கதிர்வாள் விதிர்க்கும் கரமும் .. முதிராத

முருகப் பெருமானின் அலங்காரச் சிறப்பு

கும்பமுலைச் செவ்வாய்க் கொடியிடையார் வேட் டணைந்த

அம்பொன் மணிப்பூண் அகன்மார்பும் .. பைம்பொன் ...... 27

புரிநூலும் கண்டிகையும் பூம்பட் டுடையும்

அரைஞாணும் கச்சை அழகும் .. திருவரையும்

நாதக்கழலும் நகுமணிப் பொற் கிண்கிணியும்

பாதத்து அணிந்த பரிபுரமும் .. சோதி ...... 28

இளம்பருதி நூறா யிரங்கோடி போல

வளந்தரு தெய்வீக வடிவும் .. உளந்தனில்கண்டு

ஆதரிப்போர்க்கு ஆருயிராய் அன்பரகத் தாமரையின்

மீதிருக்கும் தெய்வ விளக்கொளியே .. ஓதியஐந்து ...... 29

முருகப் பெருமான் பற்பல வடிவாய் விளங்கும் நிலை

ஓங்காரத்து உள்ளொளிக்கும் உள்ளொளியாய் ஐந்தொழிற்கும்

நீங்காத பேருருவாய் நின்றோனே .. தாங்கரிய

மந்திரமே சோரியா வான்பதமே மாமுடியாத்

தொந்தமுறும் வன்னமே தொக்காகப் .. பந்தனையால் ...... 30

ஒத்த புவனத் துருவே உரோமமாத்

தத்துவங்க ளேசத்த தாதுவா .. வைத்த

கலையே அவயவமாக் காட்டும் அத்து வாவின்

நிலையே வடிவமா நின்றோய் .. பலகோடி ...... 31

அண்டம் உருவாகி அங்கம் சராசரமாய்க்

கண்டசக்தி மூன்றுட் கரணமாய்த் .. தொண்டுபடும்

ஆவிப் புலனுக்கு அறிவு அளிப்ப ஐந்தொழிலும்

ஏவித் தனிநடத்தும் எங்கோவே .. மேவ ...... 32

வரும்அட்ட மூர்த்தமாம் வாழ்வேமெய்ஞ் ஞானம்

தரும்அட்ட யோகத் தவமே .. பருவத்து

முருகப் பெருமானின் தசாங்கம்

அகலாத பேரன்பு அடைந்தோர் அகத்துள்

புகலாகும் இன்பப் பொருப்பும் .. சுகலளிதப் ...... 33

பேரின்ப வெள்ளப் பெருக்காறு மீதானம்

தேரின்ப நல்கும் திருநாடும் .. பாரின்பம்

எல்லாம் கடந்த இருநிலத்துள் போக்குவரவு

அல்லாது உயர்ந்த அணிநகரும் .. தொல்லுலகில் ...... 34

ஈறும் முதலுமகன்று எங்குநிறைந்து ஐந்தெழுத்தைக்

கூறி நடாத்தும் குரகதமும் .. ஏறுமதம்

தோய்ந்து களித்தோர் துதிக்கையினால் பஞ்சமலம்

காய்ந்த சிவஞானக் கடாக்களிறும் .. வாய்ந்தசிவ ...... 35

பூரணத்துள் பூரணமாம் போதம் புதுமலரா

நாரகத்துள் கட்டு நறுந்தொடையும் .. காரணத்துள்

ஐந்தொழிலும் ஓவாது அளித்துயர்ந்த வான்கொடியும்

வந்தநவ நாத மணிமுரசும் .. சந்ததமும் ...... 36

நீக்கமின்றி ஆடி நிழலசைப்பான் போல்புவனம்

ஆக்கி அசைத்தருளும் ஆணையும் .. தேக்கமழ்ந்து

வீசும் பனுவல் விபுதர் தனித்தனியே

பேசும் தசாங்கமெனப் பெற்றோனே .. தேசுதிகழ் ...... 37

முருகனின் திரு அவதாரம்

பூங்கயிலை வெற்பில் புனைமலர்ப்பூங் கோதையிடப்

பாங்குறையும் முக்கண் பரஞ்சோதி .. ஆங்கொருநாள்

வெந்தகுவர்க்கு ஆற்றாத விண்ணோர் முறைக்கிரங்கி

ஐந்து முகத்தோடு அதோமுகமும் .. தந்து ...... 38

திருமுகங்கள் ஆறாகிச் செந்தழற்கண் ஆறும்

ஒருமுகமாய்த் தீப்பொறியாறு உய்ப்ப .. விரிபுவனம்

எங்கும் பரக்க இமையோர் கண்டு அஞ்சுதலும்

பொங்கும் தழல்பிழம்பைப் பொற்கரத்தால் .. அங்கண் ...... 39

எடுத்தமைத்து வாயுவைக்கொண்டு ஏகுதியென்று எம்மான்

கொடுத்தளிப்ப மெல்லக் கொடுபோய் .. அடுத்ததொரு

பூதத் தலைவகொடு போதிஎனத் தீக்கடவுள்

சீதப் பகீரதிக்கே சென்றுய்ப்பப் .. போதொருசற்று ...... 40

அன்னவளும் கொண்டமைதற்கு ஆற்றாள் சரவணத்தில்

சென்னியில் கொண்டு உய்ப்பத் திருஉருவாய் .. முன்னர்

அறுமீன் முலையுண்டு அழுதுவிளை யாடி

நறுநீர் முடிக்கணிந்த நாதன் .. குறுமுறுவல் ...... 41

கன்னியொடும் சென்று அவட்குக் காதலுருக் காட்டுதலும்

அன்னவள்கண்டு அவ்வுருவம் ஆறினையும் .. தன்னிரண்டு

கையால் எடுத்தணைத்துக் கந்தனெனப் பேர்புனைந்து

மெய்யாறும் ஒன்றாக மேவுவித்துச் .. செய்ய ...... 42

முகத்தில் அணைத்துச் சி மோந்து முலைப்பால்

அகத்துள் மகிழ்பூத்து அளித்துச் .. சகத்தளந்த

வெள்ளை விடைமேல் விமலன் கரத்தில் அளித்து

உள்ளம் உவப்ப உயர்ந்தோனே .. கிள்ளைமொழி ...... 43

முருகனின் திருவிளயாடல்கள்

மங்கை சிலம்பின் மணிஒன்ப தில்தோன்றும்

துங்க மடவார் துயர்தீர்ந்து .. தங்கள்

விருப்பால் அளித்தநவ வீரருக்குள் முன்னோன்

மருப்பாயும் தார்வீர வாகு .. நெருப்பிலுதித்து ...... 44

அங்கண் புவனம் அனைத்தும் அழித்துலவும்

செங்கண் கடா அதனைச் சென்று கொணர்ந்து .. எங்கோன்

விடுக்குதி என்று உய்ப்ப அதன் மீதிவர்ந்து எண்டிக்கும்

நடத்தி விளையாடும் நாதா .. படைப்போன் ...... 45

அகந்தை உரைப்பமறை ஆதி எழுத்தொன்று

உகந்த பிரணவத்தின் உண்மை .. புகன்றிலையால்

சிட்டித் தொழிலதனைச் செய்வதெங்கன் என்றுமுனம்

குட்டிச் சிறையிருத்தும் கோமானே .. மட்டவிழும் ...... 46

பொன்னம் கடுக்கைப் புரிசடையோன் போற்றிசைப்ப

முன்னம் பிரமம் மொழிந்தோனே .. கொன்னெடுவேல்

தாரகனும் மாயத் தடங்கிரியும் தூளாக

வீரவடி வேல் விடுத்தோனே .. சீரலைவாய்த் ...... 47

தெள்ளு திரை கொழிக்கும் செந்தூரில் போய்க்கருணை

வெள்ளம் எனத்தவிசின் வீற்றிருந்து .. வெள்ளைக்

கயேந்திரனுக்கு அஞ்சல் அளித்துக் கடல்சூழ்

மயேந்திரத்தில் புக்கு இமையோர் வாழச் .. சயேந்திரனாம் ...... 48

சூரனைச் சோதித்துவரு கென்றுதடம் தோள்விசய

வீரனைத் தூதாக விடுத்தோனே .. காரவுணன்

வானவரை விட்டு வணங்காமை யால் கொடிய

தானவர்கள் நாற்படையும் சங்கரித்துப் .. பானு ...... 49

பகைவன் முதலாய பாலருடன் சிங்க

முகனைவென்று வாகை முடித்தோய் .. சகமுடுத்த

வாரிதனில் புதிய மாவாய்க் கிடந்தநெடும்

சூருடலம் கீண்ட சுடர் வேலோய் .. போரவுணன் ...... 50

அங்கம்இரு கூறாய் அடன்மயிலும் சேவலுமாய்த்

துங்கமுடன் ஆர்த்தெழுந்து தோன்றுதலும் .. அங்கவற்றுள்

சீறும்அர வைப்பொருத சித்ரமயில் வாகனமா

ஏறி நடாத்தும் இளையோனே .. மாறிவரு ...... 51

சேவல் பகையைத் திறல்சேர் பதாகைஎன

மேவத் தனித்துயர்த்த மேலோனே .. மூவர்

குறைமுடித்து விண்ணம் குடியேற்றித் தேவர்

சிறைவிடுத்து ஆட் கொண்டளித்த தேவே .. மறைமுடிவாம் ...... 52

திருமணம்

சைவக்கொழுந்தே தவக்கடலே வானுதவும்

தெய்வக் களிற்றை மணம்செய்தோனே .. பொய்விரவு

காமம் முனிந்த கலைமுனிவன் கண்ணருளால்

வாமமட மானின் வயிற்றுதித்தப் .. பூமருவு ...... 53

கானக் குறவர் களிகூரப் பூங்குயில்போல்

ஏனற் புனங்காத்து இனிதிருந்து .. மேன்மைபெறத்

தெள்ளித் தினைமாவும் தேனும் பரிந்தளித்த

வள்ளிக் கொடியை மணந்தோனே .. உள்ளம் உவந்து ...... 54

அன்பர் மனதில் எழுந்தருளல்

ஆறுதிருப் பதிகண்டு ஆறெழுத்தும் அன்பினுடன்

கூறும் அவர் சிந்தைகுடி கொண்டோனே .. நாறுமலர்க்

கந்திப் பொதும்பர்எழு காரலைக்கும் சீரலைவாய்ச்

செந்தில் பதிபுரக்கும் செவ்வேளே .. சந்ததமும் ...... 55

அன்பரின் வேண்டுகோள்

பல்கோடி சன்மப் பகையும் அவமிருத்தும்

பல்கோடி விக்கினமும் பல்பிணியும் .. பல்கோடி

பாதகமும் செய்வினையும் பாம்பும் பசாசும்அடல்

பூதமும் தீ நீரும் பொருபடையும் .. தீது அகலா ...... 56

வெவ்விடமும் துட்ட மிருகமுதலாம் எவையும்

எவ்விடம் வந்து எம்மை எதிர்ந்தாலும் .. அவ்விடத்தில்

பச்சைமயில் வாகனமும் பன்னிரண்டு திண்தோளும்

அச்சம் அகற்றும் அயில்வேலும் .. கச்சைத் ...... 57

திருவரையும் சீறடியும் செங்கையும் ஈராறு

அருள்விழியும் மாமுகங்கள் ஆறும் .. விரிகிரணம்

சிந்தப் புனைந்த திருமுடிகள் ஓராறும்

எந்தத் திசையும் எதிர்தோன்ற .. வந்திடுக்கண் ...... 58

எல்லாம் பொடிபடுத்தி எவ்வரமும் தந்துபுகுந்து

உல்லாசமாக உளத்திருந்து .. பல்விதமாம்

ஆசுமுதல் நாற்கவியும் அட்டாவ தானமும்சீர்ப்

பேசும் இயல் பல்காப் பியத் தொகையும் .. ஓசை ...... 59

எழுத்துமுத லாம் ஐந்து இலக்கணமும் தோய்ந்து

பழுத்த தமிழ்ப்புலமை பாலித்து .. ஒழுக்கமுடன்

இம்மைப் பிறப்பில் இருவா தனை அகற்றி

மும்மைப் பெருமலங்கள் மோசித்துத் .. தம்மைவிடுத்து ...... 60

ஆயும் பழைய அடியா ருடன்கூட்டித்

தோயும் பரபோகம் துய்ப்பித்துச் .. சேய

கடியேற்கும் பூங்கமலக் கால்காட்டி ஆட்கொண்டு

அடியேற்கு முன்னின்று அருள். ...... 61

கந்தர் கலிவெண்பா அறிமுகம்

கந்தர் கலிவெண்பா அறிமுகம்

                கலிவெண்பா என்பது வெண்பா வகையில் ஒன்று. வெண்பா ஐவகைப் படும். அவையாவன:

1.            குறள் வெண்பா – ஏழு சீர், ஈரடியால் ஆனது.

2.            சிந்தியல் வெண்பா – நாற்சீர் மூன்றடிகளால் ஆனது.

3.            நேரிசை வெண்பா – நாற்சீரடிகள் மூன்றும் ஓர் சிந்தடியும் பயின்று வருவது.

4.            இன்னிசை வெண்பா – நாற்சீரடிகள் நான்கு

5.            பஃறொடை வெண்பா – நாற்சீரடிகள் நான்கிற்கு மேல் வருதல். நான்கு முதல் பதிமூன்று அடிகள் வரை பஃறொடை வெண்பா எனவும் அதற்கு மேல் அடி எண்ணிக்கை இருந்தால் கலிவெண்பா எனவும் அறிஞர்கள் கொண்டனர். காக்கைப் பாடினியாரின் சொல்படி. கலிவெண்பா ஒருபொருள் நுதலியது (ஒரு பொருள் பற்றியது- ஒரு கதையைப் போன்றது).

                ஸ்ரீ குமர குருபர சுவாமிகள் அருளிய திருச்செந்தூர் கந்தர் கலி வெண்பா 244 அடிகளைக் (122 கண்ணிகளைக்) கொண்டது. இவர் முதல் 36 கண்ணிகளிலே சிவபெருமானின் பெருமைகளைப் பேசுகிறார். முருகப்பெருமானின் திரு அவதாரப் பெருமையைப் பேசுங்கால் சிவ பார்வதி திருமணம் தொடங்கி, வள்ளி தேவசேனா திருமணம் வரை பேசுதலே மரபு. அவ்வகையில் குமரகுருபரர் சிவபெருமானின் சொரூப நிலை, சிவபெருமான் தனிப் பரம்பொருள், அவர் ஆன்மாக்களுக்கு வினைப்பயன் அளித்தல் பற்றி முதலில் பேசுகிறார்.

     சிவ பார்வதி திருமணம் நடைபெறக் காரணமாயிருந்தது, தட்சனின் மகளான தாட்சாயணியின் மரணம் ஆகும். தட்சன்  தாட்சாயினியின் தந்தை அதாவது சிவபெருமானின் மாமனார்.  தட்சன் சிவபெருமானை அவமதிக்கும் பொருட்டு ஒரு யாகம் நடத்தலானான்.  சிவபெருமானைத் தவிர திருமால், பிரம்மா உட்பட பிற தேவர்கள் அனைவரையும் அழைத்தான். இதைக் கண்டு வெகுண்ட தாட்சாயினி தன் தந்தையை கேள்விகேட்கும் பொருட்டு யாகத்திற்குப் புறப்பட்டாள். சிவபெருமான் செல்லக்கூடாது என்று தடுத்தார். தான் செல்வது யாகத்தில் கலந்து கொள்வதற்காக அல்ல, தந்தையைக் கேள்வி கேட்பதற்காகத்தான் என்று கூறிவிட்டு புறப்பட்டாள். தட்சன் தன்  தவறுக்கு சிறிதும் வருந்தவில்லை. மேலும் சிவபெருமானப்பற்றி  அனைவருக்கும் கேட்குமாறு அவதூறாகப் பேச ஆரம்பித்தான். இடுகாட்டு சாம்பலைப் பூசிக்கொள்பவன், நாகத்தை மாலையாக அணிந்து கொள்ளும் பித்தன் என்று பலவாறு நிந்தித்தான். இதைக் கேட்டுப் பொறுக்காத தாட்சாயினி  தட்சனின் யாகத்தை அழித்தாள்.  கோபம் அடங்காமல் யாகத்தீயிலே விழுந்தாள். இதனால் சிவன் யோகநிட்டையில் ஆழ்ந்துவிட்டார்.

     சிவசக்தியைத் தவிர வேறு எதாலும் தனக்கு மரணமில்லை என வரம் பெற்றிருந்த சூரபத்மன், சிவன் நிட்டையில் இருந்ததாலும், தாட்சாயணி ரூபத்தில் இருந்த சக்தி மறைந்ததாலும் தேவர்களைக் கொடுமைப்படுத்தினான். மோகினி அவதாரத்தின்போது சிவ விஷ்ணு சேர்க்கையால் ஹரிஹரபுத்ரன் தர்மசாஸ்தா உருவானதால் தேவலோகத்தில் இனி ஆண்-பெண் சேர்க்கையால் குழந்தை பிறக்காது என சக்திதேவி சாபமிட்டிருந்தார்கள். எனவே சிவபெருமானே இனி எல்லாம், அவரே இனி அனைத்திற்கும் கதி என்பதை தேவர்கள் உணர்ந்தார்கள். இந்த நிலையத்தான் முதல் 36 கண்ணிகளில் குமரகுருபரர் விளக்குகிறார்.

                பின்னர் முருகப் பெருமானின் திருவுருவ வருணனை (37-41 கண்ணிகள்), முருகனின் திருமுகங்களின் செயல்கள் (42-47), திருக்கரங்களின் செயல்கள் (48-53), முருகனின் அலங்காரச் சிறப்பு (54-58), அவர் பற்பல வடிவாய் விளங்கும் நிலை (59-65), முருகனின் தசாங்கம் (66-74), திரு அவதாரம் (75-86), திருவிளையாடல் (87-104), திருமணம் (105-108), அவர் அன்பர் மனத்திருக்கும் பான்மை (109-110) அன்பரின் வேண்டுகோள் (111-122) ஆகியவற்றை விளக்குகிறார்.

தமிழ் பரப்பிய குமரகுருபரர்

தமிழ் பரப்பிய குமரகுருபரர்

     தாமிரபரணி தந்த அருட்செல்வங்களுள் ஒருவர் குமரகுருபரர். நவ கைலாசம், நவ திருப்பதிகளும் தன் கரையில் அமையப்பெற்றதோர் அற்புதமான நதி தாமிரபரணி நதியாகும். இதன் வடகரையில் உள்ள ஸ்ரீவைகுண்டமென்ற திருத்தலத்தில் ஸ்ரீகைலாசம் என்ற பகுதியில் வாழ்ந்துவந்த, சைவவேளாள குலத்தில் உதித்த சண்முக சிகாமணிக் கவிராயர் அவர்தம் மனைவியரான சிவகாமசுந்தரி அம்மையாருக்கும் பிறந்தவர்தான் குமரகுருபரன்.

     குமரகுருபரர் ஐந்தாண்டு வரையிற் பேச்சின்றி ஊமைபோல இருந்து வந்தனர். அதுகண்டு நடுங்கிய பெற்றோர்கள் அவரைத் திருச்செந்தூருக்கு அழைத்துச் சென்று செந்திலாண்டவர் சந்நிதியிலே தம் பிள்ளைக்குப் பேச்சு வேண்டி மனமுருகி வேண்டினர். முருகப் பெருமான் திருவருளால் குமரகுருபரர் பேசும் ஆற்றல் பெற்றுக் கல்வியிலும் சிறப்புற்றார். செந்திற்பெருமான் திருவருளால் வாக்குப் பெற்ற இவர், அப்பெருமான் புகழைக் கந்தர் கலிவெண்பா என்ற நூலாகப் பாடினார். அப்பால் தம் ஊரில் எழுந்தருளியுள்ள ஸ்ரீ கைலாசநாதர் மீது கைலைக் கலம்பகம் என ஒரு பிரபந்தம் இயற்றினார்.

     குமரகுருபரர் தமிழ் இலக்கண இலக்கியங்களையும் ஞானசாத்திரங்களையும் இறைவன் திருவருளால் விரைவில் கற்றுத் தேர்ந்தார். அப்பால் பல சிவ தலங்களுக்கும் சென்று சிவதரிசனம் செய்யத்தொடங்கினர். மதுரையிலே சில காலம் தங்கியிருந்தார். அப்போது ஸ்ரீ மீனாட்சியம்மையின் மேல் மீனாட்சியம்மன் பிள்ளைத்தமிழ் பாடி அக்காலத்தில் மதுரையில் அரசாண்டிருந்த திருமலை நாயக்கர் முன்னிலையில் அரங்கேற்றினார்.

     அதனை அரங்கேற்றுகையில் ஸ்ரீ மீனாட்சியம்மையே குழந்தையுருவாக எழுந்தருளி வந்து கேட்டு மகிழ்ந்தனரென்றும், குமரகுருபரர் முத்தப் பருவத்தை அரங்கேற்றிக் கொண்டிருக்கையில் தம் திருக்கழுத்திலிருந்த முத்துமாலை யொன்றை எடுத்து இவருக்கு அணிந்துவிட்டு மறைந்தனரென்றும் கூறுவர். அந்தப் பிள்ளைத்தமிழைக் கேட்டு மனமுவந்த திருமலை நாயக்கர் குமரகுருபரருக்கு பலவகையான விருதுகளை அளித்து வழிபட்டார். குமரகுருபரர் பின்னும் சிலகாலம் மதுரையிலே தங்கி மதுரைக்கலம்பகம் என்னும் நூலை இயற்றினார். பிறகு சோழநாட்டுத் தலங்களைத் தரிசிக்க எண்ணித் திருவாரூருக்குச் சென்றார். அங்கே திருவாருர் நான்மணிமாலை என்னும் நூலை இவர் இயற்றினார்.

     சிவஞான உபதேசம் பெறவேண்டும் என இவர் எண்ணினார். தமக்குரிய குருவை, ஞானாசிரியரைத் தேடித் தேர்ந்து சரணடைய இவர் மனம் ஆவலுற்று நின்றது. அக்காலத்தில் தருமபுர ஆதீனத்தில் குருமூர்த்தியாக விளங்கிய ஸ்ரீ மாசிலாமணி தேசிகர் சிவஞானச் செல்வராக இருப்பதை அறிந்து அவரிடம் சென்றார். அங்கே உண்டான சில குறிப்புக்களால் அப்பெரியாரே தமக்குரிய ஆசிரியரென்பதை இவர் தேர்ந்தனர். அப்பால் தமக்குத் துறவுநிலை யருள வேண்டுமென்று அத்தேசிகர்பால் குமரகுருபரர் வேண்டினர். அங்ஙனம் செய்வதற்குமுன் திருத்தல யாத்திரை செய்துவரும்படி பணித்தல் அவ்வாதீன மரபாதலின் அப்பெரியார் காசியாத்திரை செய்துவரும்படி கட்டளையிட்டனர். காசிக்குச் சென்று வருவதில் நெடுங்காலம் ஆகலாம் எனச் சொன்ன குமரகுருபரரை, சில காலம் சிதம்பரவாசமேனும் செய்யும்படி பணித்தனர்.

     ஞானாசிரியர் கட்டளைப்படி சிதம்பரத்துக்கு இவர் பிரயாணமாகி இடையே ஸ்ரீ வைத்தீசுவரன் கோயிலில் தங்கித் தரிசனம் செய்துகொண்டு அங்கே கோயில் கொண்டெழுந்தருளியிருக்கும் ஸ்ரீ முத்துக்குமார சுவாமிப் பெருமான் பேரில் ஒர் ஸ்ரீ முத்துக்குமார சுவாமிப் பிள்ளைத்தமிழ் இயற்றினார். பிறகு சிதம்பரம் சென்று ஸ்ரீ நடராஜப் பெருமானைத் தரிசனம் செய்துகொண்டு சிலகாலம் தங்கினர். அக்காலத்தில் சிதம்பர மும்மணிக் கோவையை இயற்றினார். அதில் முதற் செய்யுளில் காசிக்குச் செல்வதில் உளவாகும் துன்பங்களையும் சிதம்பரத்திற்குச் சென்று தரிசனம் செய்யும் எளிமையையும் உணர்த்தியிருக்கின்றார்.

     சிவநேசச் செல்வர்களும் தமிழறிவுடையவர்களுமாகிய சில அன்பர்கள், யாப்பருங்கலக் காரிகையில் காணப்படும் உதாரணச் செய்யுட்கள் பெரும்பாலும் ஜைன சமயச் சார்புடையனவாக இருத்தலின், அந்நூலின் இலக்கணங்களுக்கு உதாரணமாக ஸ்ரீ நடராஜப் பெருமான் புகழ்பாடும் செய்யுட்களை இயற்றித்தர வேண்டும்” என்று வேண்ட இவர் அங்ஙனமே சிதம்பர செய்யுட் கோவை என்னும் நூலை இயற்றினார்.

     இவர் சிதம்பரத்தில் இருந்த காலத்திலேயே நீதிநெறி விளக்கம்  என்னும் நீதிநூலும் இயற்றப்பட்டு இருத்தல் வேண்டும் என்று தோன்றுகின்றது. அந்நூலுக்குச் சிதம்பரம் நடராஜப் பெருமானது துதியை முதலிற் காப்பாக அமைத்திருத்தல் இதற்கு ஓர் ஆதாரமாகும்.

     சிதம்பரத்தில் இங்ஙனம் வாழ்ந்துவந்த குமரகுருபரர் பின்பு தம் ஞானதேசிகர்பாற் சென்று தம்முடைய வேட்கையை மீண்டும் விண்ணப்பித்துக் கொண்டனர். இவருடைய பரிபக்குவத்தை அறிந்து ஞானதேசிகர் இவருக்குக் காஷாயம் உதவினர். அதுமுதல் இவர் குமரகுருபர முனிவரென வழங்கப் பெறுவாராயினர். அப்பொழுது தம் ஞான தேசிகர் பேரில் பண்டார மும்மணிக் கோவை என்ற நூலை  இயற்றினார்.

     ஞான தேசிகரிடம் விடைபெற்றுக் காசிக்குச் சென்று தம்முடைய கல்வியறிவினாலும் தவப்பண்பினாலும் டில்லி பாதுஷாவின் உள்ளத்தைக் கவர்ந்தார். அப் பாதுஷாவின் தாய் மொழியாகிய ஹிந்துஸ்தானியை விரைவில் அறிந்துகொள்ள வேண்டுமென்றெண்ணிச் சகலகலாவல்லி மாலை என்னும் நூலை இயற்றிக் கலைமகளை வேண்டினார். கலைமகள் திருவருளால் அம்மொழியிலே சிறந்த அறிவு பெற்றுப் பாதுஷாவினிடம் பேசிப் பழகினார்.

     மன்னர் அவர் இவர்பால் ஈடுபட்டு இவருடைய விருப்பத்தின்படியே இவர் காசியில் இருத்தற்குரிய மடம் அமைப்பதற்குக் கேதார கட்டத்தில் இடம் உதவினார்.

     இங்கே “பாதுஷா” என்று குறிக்கப் படுபவர் மொகலாய மன்னர் ஔரங்கசீப்பின் மூத்த சகோதரரான தாரா ஷுகோவா. இவர் பலமொழிகளில் வித்தகராகவும், நாட்டு மக்களால் மிகவும் நேசிக்கப் பட்டவராகவும் விளங்கிய பட்டத்து இளவரசர். தாரா ஷுகோவா இந்துமதத்தின் பால் ஆர்வமும், மதிப்பும் கொண்டிருந்தார். காசியின் பண்டிதர்களிடம் உபநிடதங்கள் உள்ளிட்ட பல நூல்களை சம்ஸ்கிருதத்திலேயே கற்றுத் தேர்ந்து, அவற்றை பாரசீக மொழியில் மொழிபெயர்க்கவும் செய்தார். பிற்காலத்தில் மேற்குலகில் இந்து ஞானத்தின் பரவலுக்கு இந்த மொழியாக்கங்களே பெரிதும் உதவின. அடிப்படைவாதத்திற்கு எதிரான பிரகடனமாக “உலகம் முல்லாக்களின் சத்தங்களில் இருந்து விடுதலை பெறட்டும்” என்ற வாசகத்தை உரைத்த தாரா ஷுகோவா “இஸ்லாமுக்கு எதிரான செயல்களில் ஈடுபடுவதாக” குற்றம் சாட்டப்பட்டு, அன்றைய முகலாய அரசின் காஜிகள், மவுல்விகளால் ஷரியத் சட்டப் படி மரண தண்டனை விதிக்கப் பட்டு, ஔரங்கசீபின் அரசாணையால் கொல்லப் பட்டார்

     குமரகுருபர முனிவரர் காசியில் தங்கியிருந்த மடத்திற்குக் குமாரசாமி மடமென்று பெயர். அங்கே இவர் சிவயோகம் செய்து கொண்டு வாழ்ந்துவந்தார். அக்காலத்தில் காசித்துண்டி விநாயகர் பதிகமும், காசிக் கலம்பகமும் இவரால் இயற்றப்பெற்றன. இவர் தாம் வாழ்ந்திருந்த மடாலயத்தில் புராணசாலை ஒன்று ஏற்படுத்தி அங்கே ஹிந்துஸ்தானி பாஷையிலும் தமிழிலும் புராணப் பிரசங்கமும் செய்ததுண்டு. சிறந்த இராம பக்தராகிய துளஸீதாசர் அந்தப் பிரசங்கங்களைக் கேட்டு உவந்தனரென்றும், கம்பராமாயணத்திலுள்ள கருத்துக்களைத் தாம் ஹிந்துஸ்தானியில் இயற்றிய இராமாயணத்தில் அமைத்துக் கொண்டன ரென்றும் கூறுவர்.

     குமரகுருபரர் பின்னும் ஒருமுறை தருமபுரம் வந்து ஞானாசிரியரைத் தரிசித்து மீட்டும் காசிக்கே சென்று வாழ்ந்து விளங்கியிருந்து ஒரு வைகாசி மாதத்தில் கிருஷ்ண பக்ஷ திருதியையிலே சிவபெருமான் திருவடி நீழலிற் கலந்தனர்.