கழிவுநீரின் கதை

கழிவுநீரின் கதை

     இருபதாண்டுகளுக்கு முன்னர் ஓர் நாள் இரவு முதல் மாடியில் இருக்கும் என்னுடைய வீட்டில் இருக்கும் குளியலறை/கழிவறையிலிருந்து திடீரென கழிவுநீர் பொங்கிவர ஆரம்பித்தது. முதல் மாடியில் உள்ள என் வீட்டிலிருந்து கீழே இறங்கும் கழிவுநீக் குழாயில் ஏதோ அடைப்பு. பொதுச் சுவர் அமைப்பு கொண்ட நாற்பது வீடுகள் கொண்ட, ஒரேயொரு மாடி மட்டும் கொண்ட தொகுப்பு வீடு அது. மொட்டை மாடியில் தண்ணீர் தொட்டி நிரம்பி வழிந்துகொண்டிருந்தது. அங்கே இங்கே ஓடி, மோட்டாரை நிறுத்தி தொட்டியில் தண்ணீர் வழிவதை நிறுத்தினேன். அந்த மோட்டார் நாற்பது வீடுகளுக்கும் பொதுவாக நீர்வசதி தருகின்ற மோட்டார். எனவே நாற்பது வீடுகளில் ஏதேனும் ஒரு வீட்டில் நீர் இல்லை என்றாலும் அந்த மோட்டார் போடப்படும். என் வீட்டில் பிரச்சனை இருக்கிறது என்பதற்காக அதை நிறுத்தமுடியாது. இருப்பினும் அன்று இரவு பிரச்சனை முடிவுக்கு வந்தது.

     இரவு நன்றாக தூங்கிக் கொண்டிருந்தோம். அதிகாலை நான்கு மணியளவில் கழிவறைக்குச் செல்வதற்காக எழுந்து கட்டிலில் இருந்து கீழே கால்வைத்தபோது தண்ணீர் தேங்கியிருந்ததைக் கவனித்தேன். படுக்கையறையை விட்டு வெளியே வந்து பார்த்தபோது, ஹாலில் ஒரு அடி அளவிற்கு தண்ணீர் தேங்கி நின்றுகொண்டிருந்தது. அதே பழைய பிரச்சனை. யாரோ மோட்டாரை ஓடவிட்டிருக்கிறார்கள். மேல்நிலைத்தொட்டி நிறைந்து நீர் வழிந்துகொண்டிருந்தது. மீண்டும் மோட்டார் போடுபவரைக் கண்டுபிடித்து அதனை நிறுத்தச் செல்வதற்குள் வீட்டில் அதிகமாக தண்ணீர் தேங்கி நின்றுவிட்டது. தரையில் வைத்திருந்த அரிசி, பருப்பு, துணிமணிகள் எல்லாம் நனைந்து ஒருவித துர்நாற்றம் அடிக்கத் தொடங்கிவிட்டது. கழிவுநீர்க் குழாயில் ஒரு பந்து அடைத்துக் கொட்டுவிட்டதால் ஏற்பட்ட பிரச்சனை. நல்லவேளை, மேலேயிருந்து வழிந்த நன்னீர் குழாய் வழியாகச் செல்ல முடியாமல் முதல் மாடியில் இருந்த என் வீட்டிற்குள் வந்துவிட்டது. இதுவே கழிவுநீராக இருந்திருந்தால் நிலைமை வேறாக இருந்திருக்கும்.

     அடைப்பை நீக்க வந்த பிளம்பர் பொறுமையாக வேலை செய்தவாறே கழிவுநீர் செல்லும் கட்டமைப்பு பற்றி விளக்கினார்: “சராசரி நகரவாசி ஒருவர் தினமும் 200 முதல் 400 லிட்டர் தண்ணீரை செலவு செய்கிறார். ஒவ்வொரு ஆணும், பெண்ணும், குழந்தையும் வருடத்தில் சுமார் 1,00,000 லிட்டர் தண்ணீரை சாக்கடையில் சேர்க்கிறார்கள்.” “நான் எங்கே அவ்வளவு தண்ணீரை உபயோகிக்கிறேன்? அவ்வளவையும் குடிக்கிறேனா என்ன?” என்று கேட்டேன். “குடிப்பதில்லை என்றாலும் தினமும் குளிக்கிறீர்கள், டாய்லெட் போகிறீர்கள், வாஷிங் மெஷினை அல்லது டிஷ்வாஷரை உபயோகிக்கிறீர்கள். நவீன வாழ்க்கை பாணி காரணமாக இந்த பல்வேறு வழிகளில் நம் தாத்தா பாட்டியைவிட இரண்டு மடங்கு அதிகமான தண்ணீரை நாம் உபயோகிக்கிறோம்” என அவர் பதிலளித்தார். அப்போதுதான், ‘அந்த தண்ணீரெல்லாம் எங்கே போகிறது?’ என்ற கேள்வி என் மனதில் தோன்றியது.

     தினமும் சாக்கடையில் போய் சேரும் தண்ணீர், நாம் வாழும் நாட்டை அல்லது நகரத்தைப் பொறுத்து பல விதங்களில் சுத்திகரிக்கப்படுவதை உணர்ந்தேன். சில நாடுகளில் இது வாழ்வா, சாவா பிரச்சினையாகவும் உள்ளது. என் பகுதியிலுள்ள கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையத்திற்குச் சென்று அந்தத் தண்ணீர் எங்கே போகிறது என்பதை அறிந்துகொள்ள முயற்சி செய்தேன். நாம் அனைவரும் எங்கு வாழ்ந்தாலும் சரி, சாக்கடைக்குள் அல்லது டாய்லெட்டிற்குள் எதையும் போடுவதற்கு முன் நன்றாக யோசிக்க வேண்டியது நல்லது என்பதையும் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும்.

சுத்திகரிப்பு நிலையத்திற்கு பயணம் - கொடுங்கையூர் கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையம்

     கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையத்தை சென்று பார்ப்பதற்கு அது என்ன அவ்வளவு பிரமாதமான இடமா என்று நீங்கள் நினைக்கலாம். உண்மைதான், அது அவ்வளவு பிரமாதம் ஒன்றுமில்லை என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறேன். இருந்தாலும், நம் நகரம் அதன் கழிவுநீரிலேயே மூழ்கிவிடாதிருக்க அப்படிப்பட்ட நிலையம் தேவை என்பதையும் நம்மில் அநேகர் அதையே நம்பியிருக்கிறோம் என்பதையும் இந்த நிலையங்கள் சரியாக இயங்க உதவுவது நம் ஒவ்வொருவரின் பொறுப்பு என்பதையும் புரிந்துகொள்ள அங்கே சென்று பார்க்கவேண்டியது அவசியம்.

     டாய்லெட்டை ஃபிளஷ் பண்ணுகையில், தொட்டியில் எதையேனும் கழுவுகையில், அல்லது குளிக்கையில் கழிவுநீர், சுத்திகரிப்பு நிலையத்தை நோக்கி ஓடுகிறது. இந்த நீரானது 50 கிலோமீட்டர் தூரம் பயணித்த பிறகு, தினமும் சுத்திகரிப்பு நிலையத்தைப் போய் சேரும் 48 கோடி லிட்டர் தண்ணீரோடு சங்கமமாகிறது.

     இந்த சுத்திகரிப்பு நிலையம் பார்வைக்கு அசிங்கமாகவோ நாற்றமெடுக்காமலோ இருப்பதற்கான ஏற்பாடுகளை நிலையத்தின் அலுவலர் ஒருவர் விளக்கினார். “நிலையத்தில் வாயுக்களை சேகரித்து காற்று சுத்திகரிப்பான்களிடம் செலுத்தப்படுகிறது. இது துர்நாற்றத்தை நீக்கிவிடுகிறது. பிறகு, சுத்திகரிக்கப்பட்ட காற்று வானில் விடப்படுகிறது. நிலையத்தை சுற்றிலும் ஆயிரக்கணக்கான வீடுகள் இருந்தபோதிலும், வருடத்திற்கு சுமார் பத்து பேர்தான் துர்நாற்றம் வீசுவதாக முறையிடுகிறார்கள்.”

கழிவுநீரில் என்ன உள்ளது?

     நிலையத்திற்குள் இறங்கி செல்கையில் நமது வழிகாட்டி இவ்வாறு விளக்குகிறார்: “கழிவுநீரில் 99.9 சதவிகிதம் தண்ணீரே; அதோடு மலம், இரசாயனங்கள், மற்ற சிறுசிறு பொருட்களும் இருக்கும்.  நாளொன்றுக்கு சுமார் 600 மில்லியன் லிட்டர் கழிவுநீர் சென்னை மாநகரில் உள்ள 4.5 இலட்சம் கழிவுநீர் இணைப்புகளிலிருந்து உற்பத்தியாகிறது. வீடுகளிலிருந்து கழிவுநீரைச் சுமந்துவரும் குழாய்களின் நீளம் சுமார் 4500 கிலோ மீட்டர்கள். ஏறத்தாழ 200 கழிவுநீரேற்றும் பம்புகள் இடையிடையே அமைக்கப்பட்டுள்ளன.

     பொதுவாக கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையங்களில் உள்ள வரிசையான தடுப்புகள் வழியாக கழிவுநீர் பாய்ச்சப்படுகிறது. அப்போது கந்தல், கற்கள், பேப்பர், பிளாஸ்டிக் போன்றவை பிரித்தெடுக்கப்படுகின்றன. அடுத்தபடியாக, கிரிட் சேம்பர்களில் நீர் குமிழிகள் உதவியால் கரிம பொருட்கள் தண்ணீரில் மிதக்க வைக்கப்படுகின்றன; கனமான கற்களோ அடியில் தங்கிவிடுகின்றன. இந்த தாதுக் கழிவுகள் அனைத்தும் சேர்க்கப்பட்டு தாழ்வான நிலப்பரப்பை நிரப்புவதற்காக அனுப்பப்படுகின்றன. மீதமிருக்கும் கழிவுநீர் படிவு தொட்டிகளுக்குள் செலுத்தப்படுகிறது.”

     இந்தத் தொட்டிகள் ஏறக்குறைய ஒரு கால்பந்தாட்ட மைதானத்தின் அளவுள்ளவை. இங்குதான், காற்று சுத்திகரிப்பு அமைப்பு சரியாக வேலை செய்யாவிட்டால் அக்கம்பக்கத்தில் உள்ளவர்கள் எவ்வளவாக முறையிடுவார்கள் என்பதையும் நீங்கள் உணர ஆரம்பிக்கிறீர்கள். நீரானது இத்தொட்டிகள் வழியே மெதுவாக செல்கையில் எண்ணெய்யும் மசகும் மேல் பரப்பில் மிதக்க, அவை நீக்கப்படுகின்றன. சகதி என அழைக்கப்படும் மென்மையான திடப்பொருட்கள் அடியில் தேங்கிவிடுகின்றன. மிகப் பெரிய இயந்திர பிளேடுகள் இவற்றை சுரண்டியெடுத்து, ஓரிடத்தில் சேர்க்கின்றன; அங்கிருந்து அவை மேலும் சுத்திகரிக்கப்படுவதற்காக பம்ப் செய்யப்படுகின்றன. சுத்திகரிக்கப்பட்ட கழிவுநீர் குழாய் வழியாக பக்கிம்ஹாம் கால்வாயில் விடப்படுகிறது.

     கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பின்போது நுண்கிருமிகள் உண்டாக்கும் மீத்தேன் வாயு, மின்சார ஜெனரேட்டர்களை இயக்க உபயோகிக்கப்படுகிறது. இது, சுத்திகரிப்பு நிலையத்தின் மின்சார தேவைகளில் 60 சதவிகிதத்திற்கும் அதிகத்தைப் பூர்த்திசெய்கிறது. சகதி கிருமிநீக்கம் செய்யப்பட்டு, சுண்ணாம்பு சேர்க்கப்பட்டவுடன் உபயோகப்படுத்தக்கூடிய பயோசாலிடுகள் (biosolids) என அழைக்கப்படும் இது தாவர ஊட்டச்சத்தாக மாறுகிறது.

     பெயின்டுகள், பூச்சிக்கொல்லிகள், மருந்துகள் அல்லது எண்ணெய் போன்றவற்றை சாக்கடையில் ஊற்றினால் சுத்திகரிப்பு நிலையத்திலுள்ள நுண்கிருமிகள் மடிந்துவிடலாம், இதனால் மறுசுழற்சி பாதிக்கப்படலாம். ‘எண்ணெய்யும் கொழுப்பும் நம் இரத்தக் குழாய்களை அடைப்பதுபோலவே பிளம்பிங் முறையின் குழாய்களையும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அடைத்துவிடும். டயாப்பர்கள், துணி, பிளாஸ்டிக் போன்றவற்றை டாய்லெட்டில் ஃபிளஷ் செய்யும்போது அவை மாயமாய் மறைந்துவிடுவதில்லை. மாறாக குழாய்களை அடைத்துவிடுகின்றன’ என்பதை அந்த கழிவு நீர் சுத்திகரிப்பு நிலைய அதிகாரி வலியுறுத்துகிறார். குப்பையை ஃபிளஷ் செய்தால் கண்ணைவிட்டு அது மறைந்துவிடலாம், ஆனால் அது சாக்கடையை அடைத்துக்கொண்டு, கழிவுநீர் எதிர்த்து வரும்போது மறந்துபோய் குப்பையை ஃப்ளஷ் செய்தது உங்கள் நினைவிற்கு வரும். ஆகவே, நீங்கள் அடுத்த முறை குளிக்கும்போது, டாய்லெட்டை ஃபிளஷ் செய்யும்போது அல்லது தொட்டியில் எதையாவது கழுவும்போது அந்தத் தண்ணீர் எங்கே போகிறது என்பதை சற்று சிந்தித்துப் பாருங்கள்.