நீர் - கழிவுநீர்

நீர் - கழிவுநீர்

     1993ஆம் ஆண்டு முதல் ஒவ்வொரு ஆண்டும் மார்ச்சு 22ஆம் நாளை நாம் உலக நீர் நாளாக கொண்டாடுகிறோம். இந்நாள் ஆண்டுதோறும் ஓர் மையக்கருத்தை பரப்பும் வண்ணம் கொண்டாடப்படுகிறது. 2017ஆம் ஆண்டு கொண்டாடப்பட்ட உலக நீர் நாளின் மையக்கருத்து ”நீர் – கழிவுநீர்” என்பதாகும். நீ‌ர் இ‌ன்‌றி அமையாது உலகு எ‌ன்று நம் முன்னோர் சொன்ன வாக்கு பொன்னேயாகும் என்பதில் மாற்றுக்கருத்து இல்லை. பூ‌மி‌யி‌ல் 30 ‌விழு‌க்காடு ம‌ட்டுமே ‌நில‌ப்பர‌ப்பாகு‌ம். ‌மீத‌‌மிரு‌க்கு‌ம் 70 ‌விழு‌க்காடு‌ம் ‌நீ‌ர்பர‌ப்புதா‌ன். ஆனா‌ல், இ‌ன்று அ‌‌‌ந்த 30 ‌விழு‌க்கா‌ட்டி‌ல் வ‌சி‌க்கு‌ம் ம‌க்களு‌க்கு‌த் தேவையான ‌நீரை அ‌ளி‌க்கு‌ம் போ‌திய வச‌தியை பூ‌மி இழ‌ந்து வரு‌‌கிறது. அத‌ற்கு‌ம் ம‌னித இன‌ம்தா‌ன் காரண‌ம் எ‌ன்பது மறு‌க்க முடியாத உ‌ண்மை. ம‌க்க‌ள் தொகை அ‌திக‌ரி‌த்து‌க் கொ‌ண்டே இரு‌க்க, அவ‌ர்களு‌க்கு‌த் தேவையான குடி‌நீ‌ர் தேவையு‌ம் அ‌திக‌ரி‌க்‌கிறது. குடிநீர்த் தேவையோடு கழிவுநீர் வெளிப்பாடும் அதிகரிக்கிறது. கழிவுநீர் மேலாண்மையில் செய்யப்படும் குளறுபடிகள் காராணமாக, கழிவுநீர் குடிநீருடன் கலந்து அதனை மாசுபடுத்துகிறது. இதனால் மக்களின் குடிநீர்த் தேவையைப் பூ‌ர்‌த்‌தி செ‌ய்ய முடியாத ‌நிலை‌யி‌ல் ‌கிடை‌க்கு‌ம் ‌நீரை‌க் குடி‌க்கு‌ம் ‌நிலை‌க்கு பல பகு‌திக‌ளி‌ல் உ‌ள்ள ம‌க்க‌ள் த‌ள்ள‌ப்ப‌‌ட்டு‌ள்ளன‌ர்.

நீர் மாசுபாடு-கழிவுநீர் ஏன் ஏற்படுகிறது

                நீர் பலவிதமான பொருள்களைக் கரைக்கும் அல்லது மிதக்கவைக்கும் சக்தி கொண்டது. இதனால் தூய நீர் கிடைப்பது என்பது மிகவும் கடினமான காரியமாகும். எல்லா வகையான நீரிலும், ஏதோ சில அன்னியப் பொருள்  இருக்கும்.  மினரல் வாட்டர் என ஆங்கிலத்தில் வழங்கப்படும் கனிமநீரில் சில வகை கனிமப்பொருட்கள் இருக்கக்கூடும். இவற்றுள் சில நமது ஆரோக்கியத்திற்கு நல்லதாக இருப்பினும், பல கனிமப்பொருட்கள் நன்மை தருபவைகளாக இருக்க மாட்டா. நாம் குடிக்கும் நீரில் கணக்கிட முடியா மாசுக்கள் இருக்கும். சில மாசுப்பொருள்கள் – குறிப்பாக உயிருள்ள ஜீவன்கள்- டைபாய்ட், காலரா, மஞ்சள் காமாலை போன்ற நோய்களை உண்டாக்கும் கிருமிகளை நீரில் உற்பத்தியாவதற்கு துணை செய்யும். 

     இத்தகைய மாசுக்கிருமிகள் மனித உடலிலிருந்து மிக மெதுவாக மலமாக வெளியேறுகிறது.  இந்தக் கிருமிகள் வெளியேறும் அளவை விட உள்ளே செல்லும் அளவு அதிகமாக இருக்குமானால், அந்தக் கிருமிகள் நம் உடலில் தங்கிவிடுகின்றன. இந்த செயலுக்கு உயிரினக் குவியல் (bio-accumulation)  என்று பெயர்.  நமது உடலில் இத்தகைய மாசுக்கிருமிகள் அதிக அளவில் சேரும் போது, புற்று நோய், உடல் உறுப்புகளின் பாதிப்பு, நரம்பு மண்டலப் பாதிப்பு முதலிய கடும் நோய்கள் வரும்.

                சில மாசுக் கிருமிகள் நீரின் நிறம், வாசனை, ருசி ஆகியவைகளில் ஒரு மாற்றத்தைக் கொண்டு வந்துவிடுகின்றன. ஆனால், பல நேரங்களில் முக்கியமாக உயிரற்ற மாசுக் கிருமிகள் இருக்கும் நீரில் இது போன்ற மாற்றங்களைக் காணமுடிவதில்லை. நீரில் மாசுக் கிருமிகள் இருப்பதை ஒரு அத்தாட்சி பெற்ற சோதனைக் கூடத்தில்  சோதனை செய்த பின் தான் உறுதியாகச் சொல்ல முடியும்.

நன்னீர் மாசுபடுதல்

                கழிவுநீரால் நன்னீர் மாசுபடுதல் இரண்டு வகையில் நடைபெறும். முதலாவது, ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தில் உற்பத்தியாகும் மாசு. கழிவுநீர் சுத்திகரிக்கும் நிலையத்திலிருந்து வெளியேற்றப்படும் அழுக்குகள் அல்லது ஒரு தொழிற்சாலையிலிருந்து வெளியேறும் சுத்திகரிக்கப்படாத கழிவுநீர் அல்லது ஒழுகும் நிலத்தடி நீர்த்தொட்டி ஆகியவற்றை ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தில் உற்பத்தியாகும் மாசுக்கு உதாரணங்களாகக் குறிப்பிடலாம். பல சமயங்களில் இவைகள் ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்திலிருந்து நன்னீர் நிலைகளை அடைகின்றன.

                விவசாய நிலங்களிலிருந்தும் நகரப் பகுதிகளிலிருந்தும் வெளியே வழிந்து ஓடும் வெள்ள நீர் அல்லது வாகனங்கள் கக்கும் புகை காற்றை மாசுபடுத்தி, நீரில் கரைதல் ஆகியவற்றைப் பரவலான பகுதியில் உற்பத்தியாகும் மாசுக்கு உதாரணமாகக் குறிப்பிடலாம். இது இரண்டாவது வகையில் நன்னீரை மாசுபடுத்துகிறது. ஆட்சியாளர்கள் கடந்த பல நூற்றாண்டுகளாக, குறிப்பிட்ட பகுதியில் உற்பத்தியாகும் மாசைக் குறைக்கும் நடவடிக்கைகளில் கவனம் செலுத்தினார்கள். சமீபகாலமாக, குறிப்பாக மிகவும் வேகமாக உருவாகும் நகரமயமாகும் பகுதியிலிருந்து வெளிப்படும் பரவலான உற்பத்தியாகும் மாசுக்களைக் கட்டுப் படுத்தும் நடவடிக்கைகளில் கவனம் செலுத்த ஆரம்பித்துள்ளார்கள்.

நிலத்தடிநீர் எவ்வாறு மாசுபடுகிறது?

                நம் நாட்டில் பல இடங்களில் நிலத்தடி நீரையே குடிநீராக நாம் பயன்படுத்துகிறோம்.  ஒரு இடத்தின் நிலவியல் அல்லது நிலத்தின் தன்மை நிலத்தடி நீரில் உயிரற்ற மாசுக் கழிவுகளை கலக்கச் செய்யலாம். நீர் நிலத்தில் கசிந்து கீழே செல்லும் பொழுது, பாறைகள், மண் ஆகியவைகள் ப்ளோரைட், ஆர்செனிக், இரும்பு போன்ற கலவைகளில்  மலிந்து இருப்பின், இந்தக் கலவைகள் நிலத்தடி நீரோடு கரைந்து விடும். இந்த நிலத்தடி நீர் வெளியேற்றப்பட்டு, குடி நீராக உபயோகிக்கும் பொழுது, இந்த ரசாயனக் கலவைகள் நம் உடம்பிற்குள் சென்று விடுகின்றன. அவைகள் நம் உடம்பில் பல நாட்களில் அதிகமாகச் சேர்ந்து விடுகின்றன.

                அதிகமான ப்ளோரைட் நிலத்தடி நீரில் இருப்பது இந்தியாவின் பல இடங்களில் எதிர்கொள்ளும் ஒரு பிரச்சினை. ப்ளோரைட் சிறிய அளவில் ஆரோக்கியமான பற்களுக்கும், எலும்புகளுக்கும் அவசியம் தேவைப்படுகிறது. இதனால் தான், பல பற்பசைகளில் ப்ளோரைட் சிறு அளவில் பயன்படுத்துகிறார்கள். ஆனால், ப்ளோரைடின் அளவுகள் ஒரு குறிப்பிட்ட அளவினைத் தாண்டும் பொழுது, அவைகள் நமது உடலில் தங்கி, ப்ளோரோசிஸ் நோய்க்குக் காரணமாகிறது. ப்ளோரோசிஸ் நோய் இருவகைப் படும் – பல் மற்றும் எலும்பு நோய்கள்.

                ஆரம்பகட்டத்தில், பற்கள் நிறம் மாறும். நோய் அதிகமானால், பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் கால்கள் முடமாகும். ப்ளோரோசிஸ் நோய் குணமாக்கும் மருந்துகள் கிடைத்தாலும், இந்த நோய் பரவும் இடங்களில் வசிக்கும் மக்களுக்கு அந்த நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை அதிகரிக்க உணவுக் கட்டுப்பாடுகள் அறிவுறுத்தப்படுகின்றன. அவர்களை வைட்டமின் சி, கால்சியம், இரும்புச் சத்து, கருப்பு உப்பு ஆகியவைகள் அதிகம் கொண்ட உணவு வகைகளை உண்ணும்படி ஆலோசனைகள் வழங்கப்படுகின்றன. மேற்கு வங்காளமும், பங்களாதேசமும் நிலத்தடி நீரில் ஆர்செனிக் அதிகம் இருப்பதால் மிகவும் பாதிக்கப்படுகிறார்கள். இதனால் மனித உயிர்களை அச்சுறுத்தும் ஆர்செனிக் விஷநோய்களுக்கு மக்கள் ஆளாகக் காரணமாகின்றன.

                நிலத்தடி நீர் மிக அதிக அளவில் இறைக்கப்படும் பொழுது இப்படிப்பட்ட மாசு மேலும் மோசமாகிறது. மாசுபடுத்தும் பொருள்களின் வீரியம் தற்போதைய நிலத்தடி நீரில் அதிகரிக்கிறது. நிலத்தடி நீரின் இயற்கையான உயிரற்ற மாசுப்பொருள்களின் அளவுகள் அதிகமாக இருக்கும் இடங்களில் வசிக்கும் மக்கள் மழைநீரை நிலத்தடி நீர்த்தேக்கங்களில் விழும்படிச் செய்ய அறிவுறுத்தப்படுகிறார்கள். இதனால், நிலத்தடி நீரின் அதிகமான உப்புத் தன்மை குறையும். மழைநீர் சேகரிப்பு இந்த வகையில் தனித்தனி வீடுகள்கூட எடுத்துச் செய்யவேண்டிய மிக முக்கியமான செயலாகும்.

கழிவுநீர் மேலாண்மை

                கருப்பு நீர் அதாவது சாக்கடை நீர், பழுப்பு நீர் அதாவது கழிவுநீர்த் தொட்டிகளிலிருந்து வரும் அழுக்கு நீர், குளித்த நீர், துணி துவைத்த நீர் – ஆகியவைகள் அனைத்தும் வீட்டில் உபயோகித்து வெளியிடப்படும் வீணாகப்போகும் கழிவு நீராகும். சென்னை போன்ற ஓர் நகரில், வீடுகளிலிருந்து கழிவுநீர், குழாய்கள் மூலம் கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையத்திற்கு எடுத்துச் செல்லப்படுகின்றன. கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையங்கள் பெரும்பாலும் நகரின் வெளியே அமைக்கப்படுகின்றன. எனவெ இடையிடையே, கழிவுநீர் குழாய்களின் வழியே கழிவு நீர் சுத்திகரிப்பு நிலையங்களுக்குச் சரியாகச் செல்வதற்காக பம்பிங் ஸ்டேசன்கள் அமைக்கப்படுகின்ரன.

     சென்னை நகரின் கழிவுநீர் கட்டமைப்பு 1910ஆம் ஆண்டு அமைக்கப்பட்டது. அச்சமயத்தில் 1961ஆம் ஆண்டு வரை சென்னை நகரின் மக்கள்தொகை 6.6 லட்சமாக உயரும் எனக் கணக்கீடு செய்யப்பட்டு இக்கட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது. ஆனால் சென்னையின் மக்கள்தொகை 1961இல் ஏறத்தாழ 18 லட்சமாக உயர்ந்தது. 2011ஆம் ஆண்டு மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்புப்படி, நகரில் 71 லட்சம் பேர் வசிக்கின்றனர். கழிவுநீர் கட்டமைப்பு வசதிக்காக நகரம் ஐந்து பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. நகருக்கு வெளியே ஐந்து இடங்களில் கழிவுநீர் சுத்தீகரிப்பு நிலையங்கள் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. அவையாவன (1) கொடுங்கையூர் (நாளொன்றுக்கு 270 மில்லியன் லிட்டர் கழிவுநீர் சுத்திகரிக்கப்படுகிறது) (2) வில்லிவாக்கம் (நாளொன்றுக்கு 5 மில்லியன் லிட்டர்) (3) கோயம்பேடு (நாளொன்றுக்கு 214 மில்லியன் லிட்டர்) (4) நெசப்பாக்கம் (நாளொன்றுக்கு 117 மில்லியன் லிட்டர்) (5) பெருங்குடி  (நாளொன்றுக்கு 769 மில்லியன் லிட்டர்). மழைக்காலத்தில் கழிவுநீர்க் கால்வாய்களில் அளவுக்கதிகமான நீர் வரும்போது நேரடியாக கூவம், அடையாறு, கொசத்தலையாறு. பக்கிம்ஹாம் கால்வாய், ஒட்டேரி நுல்லா ஆகிய நதிகளில் (?) கொட்டப்படுகின்றன.  

     நம் நாட்டில் சென்னை உட்பட பல நகரங்களில் கழிவு நீர் சுத்திகரிப்பு அமைப்புகள் போதுமான அளவில் இல்லை. ஆகையால், மிகையான சுத்திகரிக்கப் படாத கழிவு நீர், நீர்த்தேக்கங்களான ஏரிகள், குட்டைகள், நதிகள், கடல்கள் அல்லது நிலங்கள் ஆகியவைகளில் கலக்க விடப்படுகின்றன. இதனால் நீர்த்தேக்கங்களும், நிலத்தடி நீரும் மாசு அடைகின்றன. சாக்கடை நீரில் நோய்க்கிருமிகள் அடங்கி இருக்கின்றன. அவைகள் காலரா, டைபாய்ட், மஞ்சல் காமாலை போன்ற நோய்களை உண்டாக்கும். துணி துவைத்து வெளியேறும் பழுப்பு நீரில் பாஸ்பேட் மற்றும் சில ரசாயனப் பொருட்கள் உண்டு. இவைகள் நீரில் உள்ள இயற்கை உயிரினங்களைப் பெருக்கும். இது நீர்த் தேக்கங்களான ஏரி, குட்டைகளின் நீர்ப்பாசிகளின் ஊட்டச் சத்து மிகுவதற்கு வழிகோலும். இந்த ஊட்டச் சத்து மிகுவதைத்தான் யுட்ரோபிஷன் (Eutrophication) என்று அழைக்கிறார்கள்.

கழிவுநீரால் ஏற்படும் பாதிப்புகள்  

                மண்ணில் கழிவின் அளவு அதிகமானால் (கழிவுநீரைக் கொட்டுவதாலும் குப்பைகளை ஓரிடத்தில் கொட்டுவதாலும்) அதனால் உற்பத்தியாகும் நைட்ரேட் என்ற வேதிப்பொருள் நிலத்தடி நீரில் கலந்து அதனை மாசுபடுத்திவிடும். இந்த நைட்ரேட் ரசாயானக் கழிவு மிகவும் அபாயகரமான நீல நிறக் குழந்தை நோய் போன்ற நோய்கள் தோன்றக் காரணமானதாகும். சில சமயங்களில், உட்கொண்ட நைட்ரேட் என்ற வேதிப்பொருள், நைட்ரைட் என்ற ரசாயனமாக மாற்றமடைகிறது. அந்த நைட்ரைட் ஈமோகுளோபின் என்ற ரத்தத்தின் சிவப்பணுக்களுடன் வேதியியல் மாற்றமடைந்து, ஆக்சிஜன் வாயுவை எடுத்துச் செல்லும் ரத்தத்தின் திறனைக் குறைக்கிறது. கர்ப்பிணிப் பெண்கள் நைட்ரேட் ரசாயன மாசுடைய நீரைப் பருகினால், அது வயிற்றில் வளரும் குழந்தையைப் பாதிக்கும். வேண்டிய அளவு ஆக்சிஜன் தாயின் மூளைக்குச் செல்லாமல் இருப்பின், வயிற்றில் வளரும் குழந்தை இறக்கக் கூடும்.

                மக்கள் ஜனத்தொகைப் பெருக்கத்தினால் அதிகமான அளவில் விவசாயம், தொழிற்சாலைகள், மின் உற்பத்திகள் ஆகியவைகள் அமைக்கும் நிலை ஏற்படுகிறது. இதனால் தான், வீடு, தொழிற்சாலை மற்றும் விவசாயம் ஆகியவைகளின் உபயோகத்திற்காக அதிகமான அளவில் நீர் தேவைப்படும் நிலை ஏற்படக் காரணமாகிறது. இந்த உற்பத்தி செய்யும் அமைப்புகள் எல்லாம் பெரும் அளவில் நீர் மாசு அடைவதற்கு உதவியாய் செயல்படுகின்றன. இது தூய நீர் கிடைப்பதை மேலும் கடினமாக்கி விடுகிறது.

                விவசாயத்தின் உற்பத்தியின் அளவு மட்டும் மாறவில்லை, விவசாயம் செய்யும் முறைகளும் மாறிவிட்டன. ஹெக்டர் ஒன்றின் மகசூலை அதிகரிக்க ரசாயன உரங்களின் உபயோகமும் அதிகரித்து விட்டது. மகசூலை அதிகரிக்க பூச்சிமருந்துகளின் உபயோகமும் அதிகரித்து விட்டது. ரசாயன உரங்களும், பூச்சி மருந்துகளும் நீரில் சுலபமாகக்  கரையக்கூடியவைகள். நீர்ப்பாசனத்தில் வழியும் நீரின் மூலமாகவும், ஓடும் மழை நீரின் மூலமாகவும் தேங்கி நிற்கும் நீர்த்தேக்கங்களில் அவைகள் நுழைகின்றன. நிலத்தடி நீர் ஊற்றுக்கள் மாசுபட நிலத்திற்குள் கசிந்து அவைகள் மாசுபட வைக்கின்றன.

                நைட்ரஜனை அடிபடையாகக் கொண்ட ரசாயன உரங்கள் தான் பொதுவாக இந்தியாவில் பயன்படுத்தப் படுகின்றன. நைட்ரஜன் நைட்ரேட்டாக மாற்றப்படுகிறது. பயிர்களால் பயன்படுத்த முடியாத அதிகமான நைட்ரேட் ரசாயனம் மண்ணிலும், நிலத்தடி நீரிலும் சேர்ந்து விடுகிறது. நீல நிற குழந்தை நோய் அறிகுறிகளுக்கு நீரில் கலந்த நைட்ரேட் மாசு காரணமாகும்.

                நம்மை நோயிலிருந்து காப்பதற்கும், பயிர்களை பூச்சிகளிலிருந்து காப்பதற்கும், நாம் பூச்சி, களைகளை ஒழிப்பதற்கு மருந்துகளைக் கண்டுபிடித்தோம். பயிர் மகசூல் அதிகமானதுடன், கொசுக்கள் போன்ற பூச்சிகள் ஒழிக்கப்பட்டன. பூச்சி கொல்லி மருந்து தயாரிக்கும் தொழிற்சாலைகள் ஒரு பல பில்லியன் டாலர் கொட்டும் தொழிற்சாலைகளாக வளர்ந்தன. பிறகு, பலவிதமான புற்று நோய்கள், பிறவிக் குறைபாடுகள் மற்றும் பிற மருத்துவப் பிரச்சனைகள் ஆகியவைகளை நாம் எதிர்கொள்ள ஆரம்பித்தோம்.

                உலகளாவிய அளவில் நிகழ்த்தப்பட்ட ஆய்வுகள் பூச்சிகொல்லி மருந்துகள் தான் இதற்குக் காரணம் என்று தெரிவித்தன. பூச்சி மருந்தில் சிக்கலான ஆர்கனோ குளோரைட் மற்றும் சில கன உலோகங்கள் உள்ளன. அவைகள் உணவுச் சங்கிலியின் மேல்மட்டத்தைச் சார்ந்த அமிலத்திசுக் குவியல், இயற்கை உயிரின மாசுக்கள் ஆகியவைகளாகும். சில காலத்திற்குப் பிறகு, நமது உடலில் அவைகளின் வீர்யம் பாதுகாப்பான அளவை விட அதிகமாகும். இதனால், உயிருக்கும் ஆபத்தான ஆரோக்கியக் கேடுகள் விளைவதற்குக் காரணமாகும்.

                விவசாயம் இந்தியாவின் ஒரு மிக முக்கியமான தொழிலாகும். பூச்சிகொல்லி மருந்தின் உபயோகம் மிகவும் அளவுக்கு மிஞ்சி இருக்கிறது. உலக அளவில் பூச்சி மருந்தின் உற்பத்தி குறையும் போது, இந்தியாவில் மட்டும் இன்றளவும் அதிகமாகிக் கொண்டே இருக்கிறது. உலகத்தின் மற்ற பாகங்களில் தடை செய்யப்பட்ட பூச்சி மருந்துகளையும் நாம் தொடர்ந்து பயன்படுத்தி வருகிறோம். தகுந்த பயிற்சி பெறாத விவசாயிகள், அளவுக்கு அதிகமான பூச்சி மருந்துகளைப் பயன் படுத்துகிறார்கள். பூச்சி மருந்துகளைக் கையாளுதல், பயன்படுத்துதல் ஆகியவைகளில் உள்ள வேண்டாத விளைவுகள் பற்றிய அறியாமையில் அந்த விவசாயிகள் இருக்கிறார்கள்.  இன்று, பூச்சி மருந்துகள் நமது நிலத்தடி நீருக்கு முன்னிலை வகிக்கும் ரசாயன ஆபத்தாகக் கருதப்படுகின்றன.

                ஜனத்தொகைப் பெருக்கத்தால் அதிகமாக பிராணிகளிடமிருந்து உற்பத்தியாகும் உணவுகள் – இறைச்சி, பால்பண்ணைப் பொருட்கள், கோழிப் பண்ணைப் பொருட்கள் ஆகியவைகள் – தேவைப்படுகின்றன. அதிக அளவில் கால்நடைப் பிராணிகளைப் பெருக்குவதால், இயற்கை வளங்கள் அதி விரைவில் குறைகின்றன. அதிக நீர் மற்றும் தீவனங்கள் வளர்ப்புப் பிராணிகளுக்குத் தேவைப்படுகின்றன. அதிக அளவு கால்நடைகளின் உற்பத்திப் பெருக்கம் அதிக அளவில் மேய்ச்சலை ஏற்படுத்துகிறது. இதனால், மழைகாலங்களில் செழிப்பான மேல் மண் புதிய நீர்த் தேக்கங்களில் அடித்துச் செல்லப்படுகின்றன. இந்த மேல் மண் செழிப்பான ஊட்டத்சத்துக்களைக் கொண்டவைகளாக இருப்பதால் நீர் வளத்தை மாசாக்கிப் பாழாக்குகிறது. இறைச்சி, பால் மற்றும் கோழிப் பண்ணைகளுக்கும் நீர் அதிகமாகத் தேவைப்படும். அத்துடன், கழுவு நீரில் இயற்கைக் கிருமிகள் அதிகம் இருக்கும். இந்த சுத்திகரிக்கப்படாத நீரில் நோய்களை உண்டாக்கும் பாக்டீரியா போன்ற நோய்க்கிருமிகள் இருக்கும். புதிய நீர்வளங்களில் யுட்ரோபிஷன் என்ற நீர்ப்பாசிகளின் ஊட்டச்சத்து மிகுதலும் விளையும்.  

                துணிகளின் சாயப்பட்டரை, வெளுக்கும் பட்டரை ஆகியவைகள் ஊறுவிளைவிக்கும் ரசாயனப் பொருட்கள், கன உலோகங்கள் கொண்ட மிகுதியான கழுவு நீர் ஆகியவைகளை உற்பத்திசெய்கின்றன. அநேகமாக எல்லாவற்றிலும், இந்தக் கழுவுநிர் சரியாகச் சுத்திகரிக்கப்படுவதில்லை. அந்தக் கழுவுநீர் முனிசிபல் சாக்கடை அல்லது நீர்த் தேக்கங்கள் அல்லது நிலத்தடி ஊற்றுக்கள் ஆகியவைகளில் விடப்படுகின்றன.

கழிவுநீர் அதிகம் வெளியிடும் தொழிற்சாலைகள்

• காகிதத் தொழிற்சாலைகள்
• தோல் தொழிற்சாலைகள்
• பாட்டரிகள் செய்யும் தொழிற்சாலைகள்
• மின்முலாம் பூசம் தொழிற்சாலைகள்
• கனிமத்திலிருந்து உலோகத்தைப் பிரித்தெடுக்கும் தொழிற்சாலைகள்
• பெருகிவரும் நகர மக்கள்தொகை தொழிற்சாலைகள்

கழிவுநீர் மேலாண்மையில் நம் பங்கு

நகரப் பகுதிகளில் வசிப்பவர்கள் வீடுகள், கடைகள், தொழிற்சலைகளுக்கு முறையான கழிவுநீர் இணைப்பு தர வேண்டும்.

பள்ளி, கல்லூரி மாணவர்களை கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையங்களுக்கு அழைத்துச் செல்ல வேண்டும்.

கழிவுநீர் மேலாண்மை பற்றிய செய்திகளை மாணவர்களிடையே நன்கு பரப்பவேண்டும்.

சுத்தம் செய்த நீரை நீர்நிலைகளில் விடாமல் முழுவதுமாக பயன்படுத்த வேண்டும். இந்த நீரை மழைக்காடுகள். தோட்டம், பூங்கா, விளையாட்டுத் திடல்கள் ஆகியவற்றைப் பராமரிக்க வேண்டும்.

கழிவுநீர் மேலாண்மைக்காகப் போடப்படும் திட்டக்களில் ஊழல் நடைபெறா வண்ணம் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும்.

கங்கை சுத்திகரிப்புத் திட்டம், கூவம் சுத்திகரிப்புத் திட்டம் போன்றவை உண்மையில் கழிவுநீர் மேலாண்மைத் திட்டங்களே. மக்களவை, மாநிலச் சட்டசபை ஆகியவற்றில் கழிவுநீர் மேலாண்மை பற்றிய குழுக்கள் அமைத்து, பணிகளைக் கண்காணிக்க வேண்டும்.

கழிவுநீரின் கதை

கழிவுநீரின் கதை

     இருபதாண்டுகளுக்கு முன்னர் ஓர் நாள் இரவு முதல் மாடியில் இருக்கும் என்னுடைய வீட்டில் இருக்கும் குளியலறை/கழிவறையிலிருந்து திடீரென கழிவுநீர் பொங்கிவர ஆரம்பித்தது. முதல் மாடியில் உள்ள என் வீட்டிலிருந்து கீழே இறங்கும் கழிவுநீக் குழாயில் ஏதோ அடைப்பு. பொதுச் சுவர் அமைப்பு கொண்ட நாற்பது வீடுகள் கொண்ட, ஒரேயொரு மாடி மட்டும் கொண்ட தொகுப்பு வீடு அது. மொட்டை மாடியில் தண்ணீர் தொட்டி நிரம்பி வழிந்துகொண்டிருந்தது. அங்கே இங்கே ஓடி, மோட்டாரை நிறுத்தி தொட்டியில் தண்ணீர் வழிவதை நிறுத்தினேன். அந்த மோட்டார் நாற்பது வீடுகளுக்கும் பொதுவாக நீர்வசதி தருகின்ற மோட்டார். எனவே நாற்பது வீடுகளில் ஏதேனும் ஒரு வீட்டில் நீர் இல்லை என்றாலும் அந்த மோட்டார் போடப்படும். என் வீட்டில் பிரச்சனை இருக்கிறது என்பதற்காக அதை நிறுத்தமுடியாது. இருப்பினும் அன்று இரவு பிரச்சனை முடிவுக்கு வந்தது.

     இரவு நன்றாக தூங்கிக் கொண்டிருந்தோம். அதிகாலை நான்கு மணியளவில் கழிவறைக்குச் செல்வதற்காக எழுந்து கட்டிலில் இருந்து கீழே கால்வைத்தபோது தண்ணீர் தேங்கியிருந்ததைக் கவனித்தேன். படுக்கையறையை விட்டு வெளியே வந்து பார்த்தபோது, ஹாலில் ஒரு அடி அளவிற்கு தண்ணீர் தேங்கி நின்றுகொண்டிருந்தது. அதே பழைய பிரச்சனை. யாரோ மோட்டாரை ஓடவிட்டிருக்கிறார்கள். மேல்நிலைத்தொட்டி நிறைந்து நீர் வழிந்துகொண்டிருந்தது. மீண்டும் மோட்டார் போடுபவரைக் கண்டுபிடித்து அதனை நிறுத்தச் செல்வதற்குள் வீட்டில் அதிகமாக தண்ணீர் தேங்கி நின்றுவிட்டது. தரையில் வைத்திருந்த அரிசி, பருப்பு, துணிமணிகள் எல்லாம் நனைந்து ஒருவித துர்நாற்றம் அடிக்கத் தொடங்கிவிட்டது. கழிவுநீர்க் குழாயில் ஒரு பந்து அடைத்துக் கொட்டுவிட்டதால் ஏற்பட்ட பிரச்சனை. நல்லவேளை, மேலேயிருந்து வழிந்த நன்னீர் குழாய் வழியாகச் செல்ல முடியாமல் முதல் மாடியில் இருந்த என் வீட்டிற்குள் வந்துவிட்டது. இதுவே கழிவுநீராக இருந்திருந்தால் நிலைமை வேறாக இருந்திருக்கும்.

     அடைப்பை நீக்க வந்த பிளம்பர் பொறுமையாக வேலை செய்தவாறே கழிவுநீர் செல்லும் கட்டமைப்பு பற்றி விளக்கினார்: “சராசரி நகரவாசி ஒருவர் தினமும் 200 முதல் 400 லிட்டர் தண்ணீரை செலவு செய்கிறார். ஒவ்வொரு ஆணும், பெண்ணும், குழந்தையும் வருடத்தில் சுமார் 1,00,000 லிட்டர் தண்ணீரை சாக்கடையில் சேர்க்கிறார்கள்.” “நான் எங்கே அவ்வளவு தண்ணீரை உபயோகிக்கிறேன்? அவ்வளவையும் குடிக்கிறேனா என்ன?” என்று கேட்டேன். “குடிப்பதில்லை என்றாலும் தினமும் குளிக்கிறீர்கள், டாய்லெட் போகிறீர்கள், வாஷிங் மெஷினை அல்லது டிஷ்வாஷரை உபயோகிக்கிறீர்கள். நவீன வாழ்க்கை பாணி காரணமாக இந்த பல்வேறு வழிகளில் நம் தாத்தா பாட்டியைவிட இரண்டு மடங்கு அதிகமான தண்ணீரை நாம் உபயோகிக்கிறோம்” என அவர் பதிலளித்தார். அப்போதுதான், ‘அந்த தண்ணீரெல்லாம் எங்கே போகிறது?’ என்ற கேள்வி என் மனதில் தோன்றியது.

     தினமும் சாக்கடையில் போய் சேரும் தண்ணீர், நாம் வாழும் நாட்டை அல்லது நகரத்தைப் பொறுத்து பல விதங்களில் சுத்திகரிக்கப்படுவதை உணர்ந்தேன். சில நாடுகளில் இது வாழ்வா, சாவா பிரச்சினையாகவும் உள்ளது. என் பகுதியிலுள்ள கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையத்திற்குச் சென்று அந்தத் தண்ணீர் எங்கே போகிறது என்பதை அறிந்துகொள்ள முயற்சி செய்தேன். நாம் அனைவரும் எங்கு வாழ்ந்தாலும் சரி, சாக்கடைக்குள் அல்லது டாய்லெட்டிற்குள் எதையும் போடுவதற்கு முன் நன்றாக யோசிக்க வேண்டியது நல்லது என்பதையும் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும்.

சுத்திகரிப்பு நிலையத்திற்கு பயணம் - கொடுங்கையூர் கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையம்

     கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையத்தை சென்று பார்ப்பதற்கு அது என்ன அவ்வளவு பிரமாதமான இடமா என்று நீங்கள் நினைக்கலாம். உண்மைதான், அது அவ்வளவு பிரமாதம் ஒன்றுமில்லை என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறேன். இருந்தாலும், நம் நகரம் அதன் கழிவுநீரிலேயே மூழ்கிவிடாதிருக்க அப்படிப்பட்ட நிலையம் தேவை என்பதையும் நம்மில் அநேகர் அதையே நம்பியிருக்கிறோம் என்பதையும் இந்த நிலையங்கள் சரியாக இயங்க உதவுவது நம் ஒவ்வொருவரின் பொறுப்பு என்பதையும் புரிந்துகொள்ள அங்கே சென்று பார்க்கவேண்டியது அவசியம்.

     டாய்லெட்டை ஃபிளஷ் பண்ணுகையில், தொட்டியில் எதையேனும் கழுவுகையில், அல்லது குளிக்கையில் கழிவுநீர், சுத்திகரிப்பு நிலையத்தை நோக்கி ஓடுகிறது. இந்த நீரானது 50 கிலோமீட்டர் தூரம் பயணித்த பிறகு, தினமும் சுத்திகரிப்பு நிலையத்தைப் போய் சேரும் 48 கோடி லிட்டர் தண்ணீரோடு சங்கமமாகிறது.

     இந்த சுத்திகரிப்பு நிலையம் பார்வைக்கு அசிங்கமாகவோ நாற்றமெடுக்காமலோ இருப்பதற்கான ஏற்பாடுகளை நிலையத்தின் அலுவலர் ஒருவர் விளக்கினார். “நிலையத்தில் வாயுக்களை சேகரித்து காற்று சுத்திகரிப்பான்களிடம் செலுத்தப்படுகிறது. இது துர்நாற்றத்தை நீக்கிவிடுகிறது. பிறகு, சுத்திகரிக்கப்பட்ட காற்று வானில் விடப்படுகிறது. நிலையத்தை சுற்றிலும் ஆயிரக்கணக்கான வீடுகள் இருந்தபோதிலும், வருடத்திற்கு சுமார் பத்து பேர்தான் துர்நாற்றம் வீசுவதாக முறையிடுகிறார்கள்.”

கழிவுநீரில் என்ன உள்ளது?

     நிலையத்திற்குள் இறங்கி செல்கையில் நமது வழிகாட்டி இவ்வாறு விளக்குகிறார்: “கழிவுநீரில் 99.9 சதவிகிதம் தண்ணீரே; அதோடு மலம், இரசாயனங்கள், மற்ற சிறுசிறு பொருட்களும் இருக்கும்.  நாளொன்றுக்கு சுமார் 600 மில்லியன் லிட்டர் கழிவுநீர் சென்னை மாநகரில் உள்ள 4.5 இலட்சம் கழிவுநீர் இணைப்புகளிலிருந்து உற்பத்தியாகிறது. வீடுகளிலிருந்து கழிவுநீரைச் சுமந்துவரும் குழாய்களின் நீளம் சுமார் 4500 கிலோ மீட்டர்கள். ஏறத்தாழ 200 கழிவுநீரேற்றும் பம்புகள் இடையிடையே அமைக்கப்பட்டுள்ளன.

     பொதுவாக கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையங்களில் உள்ள வரிசையான தடுப்புகள் வழியாக கழிவுநீர் பாய்ச்சப்படுகிறது. அப்போது கந்தல், கற்கள், பேப்பர், பிளாஸ்டிக் போன்றவை பிரித்தெடுக்கப்படுகின்றன. அடுத்தபடியாக, கிரிட் சேம்பர்களில் நீர் குமிழிகள் உதவியால் கரிம பொருட்கள் தண்ணீரில் மிதக்க வைக்கப்படுகின்றன; கனமான கற்களோ அடியில் தங்கிவிடுகின்றன. இந்த தாதுக் கழிவுகள் அனைத்தும் சேர்க்கப்பட்டு தாழ்வான நிலப்பரப்பை நிரப்புவதற்காக அனுப்பப்படுகின்றன. மீதமிருக்கும் கழிவுநீர் படிவு தொட்டிகளுக்குள் செலுத்தப்படுகிறது.”

     இந்தத் தொட்டிகள் ஏறக்குறைய ஒரு கால்பந்தாட்ட மைதானத்தின் அளவுள்ளவை. இங்குதான், காற்று சுத்திகரிப்பு அமைப்பு சரியாக வேலை செய்யாவிட்டால் அக்கம்பக்கத்தில் உள்ளவர்கள் எவ்வளவாக முறையிடுவார்கள் என்பதையும் நீங்கள் உணர ஆரம்பிக்கிறீர்கள். நீரானது இத்தொட்டிகள் வழியே மெதுவாக செல்கையில் எண்ணெய்யும் மசகும் மேல் பரப்பில் மிதக்க, அவை நீக்கப்படுகின்றன. சகதி என அழைக்கப்படும் மென்மையான திடப்பொருட்கள் அடியில் தேங்கிவிடுகின்றன. மிகப் பெரிய இயந்திர பிளேடுகள் இவற்றை சுரண்டியெடுத்து, ஓரிடத்தில் சேர்க்கின்றன; அங்கிருந்து அவை மேலும் சுத்திகரிக்கப்படுவதற்காக பம்ப் செய்யப்படுகின்றன. சுத்திகரிக்கப்பட்ட கழிவுநீர் குழாய் வழியாக பக்கிம்ஹாம் கால்வாயில் விடப்படுகிறது.

     கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பின்போது நுண்கிருமிகள் உண்டாக்கும் மீத்தேன் வாயு, மின்சார ஜெனரேட்டர்களை இயக்க உபயோகிக்கப்படுகிறது. இது, சுத்திகரிப்பு நிலையத்தின் மின்சார தேவைகளில் 60 சதவிகிதத்திற்கும் அதிகத்தைப் பூர்த்திசெய்கிறது. சகதி கிருமிநீக்கம் செய்யப்பட்டு, சுண்ணாம்பு சேர்க்கப்பட்டவுடன் உபயோகப்படுத்தக்கூடிய பயோசாலிடுகள் (biosolids) என அழைக்கப்படும் இது தாவர ஊட்டச்சத்தாக மாறுகிறது.

     பெயின்டுகள், பூச்சிக்கொல்லிகள், மருந்துகள் அல்லது எண்ணெய் போன்றவற்றை சாக்கடையில் ஊற்றினால் சுத்திகரிப்பு நிலையத்திலுள்ள நுண்கிருமிகள் மடிந்துவிடலாம், இதனால் மறுசுழற்சி பாதிக்கப்படலாம். ‘எண்ணெய்யும் கொழுப்பும் நம் இரத்தக் குழாய்களை அடைப்பதுபோலவே பிளம்பிங் முறையின் குழாய்களையும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அடைத்துவிடும். டயாப்பர்கள், துணி, பிளாஸ்டிக் போன்றவற்றை டாய்லெட்டில் ஃபிளஷ் செய்யும்போது அவை மாயமாய் மறைந்துவிடுவதில்லை. மாறாக குழாய்களை அடைத்துவிடுகின்றன’ என்பதை அந்த கழிவு நீர் சுத்திகரிப்பு நிலைய அதிகாரி வலியுறுத்துகிறார். குப்பையை ஃபிளஷ் செய்தால் கண்ணைவிட்டு அது மறைந்துவிடலாம், ஆனால் அது சாக்கடையை அடைத்துக்கொண்டு, கழிவுநீர் எதிர்த்து வரும்போது மறந்துபோய் குப்பையை ஃப்ளஷ் செய்தது உங்கள் நினைவிற்கு வரும். ஆகவே, நீங்கள் அடுத்த முறை குளிக்கும்போது, டாய்லெட்டை ஃபிளஷ் செய்யும்போது அல்லது தொட்டியில் எதையாவது கழுவும்போது அந்தத் தண்ணீர் எங்கே போகிறது என்பதை சற்று சிந்தித்துப் பாருங்கள்.

புதிய கல்விக் கொள்கை - நிறைகளும் குறைகளும்

புதிய கல்விக் கொள்கை - நிறைகளும் குறைகளும்

கடந்த சில நாட்களாகப் புதிய கல்விக் கொள்கை பற்றிய வாதம் விவாதங்கள் அனல் பறந்து கொண்டிருக்கின்றன. ஆனால் எதிர்ப்பாளர்களும் ஆதரவாளர்களும் முழுமையான கொள்கையை குறித்து விவாதிக்கிறார்களா என்று இந்த பதிவை படித்தவுடன் நீங்களே புரிந்து கொள்வீர்கள். கொஞ்சம் பெரிய பதிவு பொறுமையாக படித்தால் தமிழகத்தில் புதிய கல்விக் கொள்கை பற்றி பரப்பப்படும் கருத்துக்களில் பெரும்பாலும் தவறானவை என்பது புரியும். இது குறித்து நியாயமான கேள்விகள் இருந்தால் கேளுங்கள். தெரிந்தவரை பதில் சொல்கிறேன். இப்போது இந்த புதிய கல்விக் கொள்கை பற்றி சில செய்திகளை கேள்வி-பதிலாகத் தருகிறேன்.

கேள்வி: National Education Policy (NEP) புதிய கல்வி கொள்கை முதல் முறையாக உருவாக்கப்படுகிறதா?

பதில்: இல்லை, சுதந்திரத்திற்கு பின் இதுவரை மூன்று முறை கல்வி கொள்கை மாற்றப்பட்டுள்ளது. இது நான்காவது முயற்சி. 2015லிருந்து இதற்கான முயற்சி எடுக்கப்பட்டு வல்லுனர்களை தேர்ந்தெடுக்கும் பணி நடைபெற்றது. இதற்கு முன்னர் நடந்த முயற்சிகள் -

1968 – இலவச கட்டாய கல்வி, கல்வி கற்ற ஆசிரியர்கள், மும்மொழிக் கொள்கை, 10+2+3 கல்வி முறை.

1986 – 1968 முறையை சீராய்வு செய்தல், கணினி அறுமுகம், அரசு சாரா நிறுவனங்களுக்கு கல்வி அளிக்கும் உரிமை.

1992 – 1986 திட்டங்களை சீராய்வு செய்தல் மற்றும் மேம்படுத்தல்.

2017 – உலக மாற்றங்கள், உள்ளூர் முன்னேற்றங்களுக்கேற்ப நவீன கல்வி முறைக்கு மாறுதல்.

கூடுதல் விவரங்களுக்கு http://www.indiaeducation.net/…/policy/education-policy.aspx

கேள்வி:  புதிய கல்வி கொள்கை 2017 – இதனைத் தயாரிக்கும் குழுவினர் யார்?

பதில் - புதிய கல்வி கொள்கையின் வரைவுத் திட்டத்தை பின்வரும் குழுவினர் தயாரிக்கின்றனர். இந்தக் கேள்வி ஏன் அவசியமாகிறது என்றால், தமிழகத்தில் ஒரு சிலர் கஸ்தூரி ரங்கன், சுப்பிரமனியன் ஆகியோர் தயாரித்த கல்விக் கொள்கைஇப்படித்தான் இருக்கும். கருப்பண்ணசாமி அல்லது முனியாண்டி தயாரிது இருந்தால் வேறு மாதிரி இருந்திருக்கும் என கருத்து தெரிவித்துள்ளனர். (இந்த இடத்தில் நான் முற்பட்ட சமூகத்தைச் சேர்ந்தவன் என்பதைக் குறிப்பிட விரும்புகிறேன்). குழுவின் உறுப்பினர்கள் பற்றிய விவரங்கள்.

1.   கஸ்தூரி ரங்கன். (தலைவர்)

9 வருடம் ISRO சேர்மேனாக இருந்தவர், இராஜஸ்தான், கர்நாடகா மற்றும் JNU யுனிவர்சிடியின் சான்சிலராக இருந்தவர். பத்மஸ்ரீ 1982, பத்ம பூஷன் 1992, பத்ம விபூஷன் 2000 என மூன்று விருதுகளை வாங்கியவர். 16 பல்கலை கழகங்களில் பல்வேறு ஆராய்ச்சிகளுக்காக டாக்டர் பட்டம் பெற்றவர். கல்வி, ஆராய்ச்சி, விண்வெளி பற்றி பல்வேறு கட்டுரைகளை எழுதி உலக அளவில் புகழ் பெற்றவர்.

2.   Dr அல்போன்ஸ் – முன்னாள் பிஜேபி மத்திய அமைச்சர், ஐ.ஏ.எஸ் அதிகாரி, கோட்டயம் மற்றும் எர்ணாகுளம் பகுதியில் 100% கல்வியறிவு பெற காரணமாயிருந்தவர்.

3.   Dr மஞ்சுள் பார்கவ் – கனடா நாட்டைச் சேர்ந்த இந்திய வம்சாவளி கணித அறிஞர், ப்ரின்ஸ்டன் USA பல்கலைகழக கணித ஆராய்ச்சியாளர். Gauss Number theory 26 வயதில் கண்டுபிடித்தவர்.

4.   Dr ராம்ஷங்கர் குறீல் – அம்பேதகர் பல்கலைகழகத் துணைவேந்தர், இவருடைய கல்வி ஆராய்ச்சி கட்டுரைகள் உலக புகழ் பெற்றவை

5.   Dr டி வி கட்டிமணி - பல்மொழி வல்லுனர்- சுமார் 40 புத்தகங்கள் வெவ்வேறு மொழியில் கல்விதுறைக்காக எழுதியவர். எஸ்சி வகுப்பைச் சேர்ந்தவர், இந்தி மொழியில் முனைவர் பட்டம் பெற்றவர், கர்நாடக மாநிலத்தைச் சேர்ந்தவர்.

6.   Dr மஜார் ஆசிஃப் – குவஹாட்டி மற்றும் பல பல்கலைகழக சேன்சிலர், பெர்ஷியன்-அஸாமி-ஹிந்தி-ஆங்கில டிக்ஷனரி உருவாக்கியவர்.

7.   Dr ஸ்ரீதர் – உடல் ஊனமுற்றோர் மற்றும் கண்பார்வை இழந்தவர்களுக்காக புத்தகங்கள் தயாரிப்பவர்.

8.   கிருஷ்ண மோகன் – 2002இல் சர்வ சிக்ஷ அபியானை வடிவமைக்க காரணமாக இருந்தவர்.

கேள்வி: புதிய கல்வி கொள்கை 2017எவ்வாறு தயாரிக்கப்பட்டது?

பதில்: சுமார் இரண்டாண்டு காலம் பல மாநில கல்வியாளர்கள், அதிகாரிகள், வல்லுனர்கள், பள்ளிகள், பள்ளி ஆசிரியர்கள், வெவ்வேறு வகுப்புக் குழந்தைகள், பெற்றோர் ஆசிரியர் சங்கங்கள் முதலியவற்றை தொடர்பு கொண்டு விவரங்கள் அவர்களின் எதிர்பார்ப்புகள் திரட்டப்பட்டன. அவற்றின் மூலம் அரசு என்ன செய்யவேண்டும் என்ற ஒரு திட்டஅறிக்கை அல்லது பரிந்துரை தயாரிக்கப்பட்டு சமர்பிக்கப்பட்டது.

இது அடுத்து வரும் 20-30 ஆண்டுகள் அரசின் கல்வி கொள்கை செல்வதற்கான இலக்கு முன்வரைவு என்று சொல்லலாம். சுமார் 2 ஆண்டுகள் தொடர்ந்து நாட்டின் ஒவ்வொரு மூலையிலும் இந்த குழு உறுப்பினர்கள் தொடர்பு கொண்டு கேட்டறிந்தனர். இவை அனைத்தும் சரிபார்க்கப்பட்டு, நாடு முழுவதுக்குமான பொது நிர்வாகம் மற்றும் இலக்குகள் கண்டறியப்பட்டு, தொகுக்கப்பட்டன. நாடு முழுவதுமிருந்து சுமார் 1,40,000 பரிந்துரைகள் (தயவு செய்து மீண்டும் ஒரு முறை இந்த எண்ணைப் படிக்கவும்) பெறப்பட்டு, இவை தயாரிக்கப்பட்டன.

கேள்வி: இது உடனடியாக அமலுக்கு வருமா?

பதில்: இல்லை. இது ஒரு பரிந்துரை, இதனை அரசு குறிப்பிட்ட இலாகாக்களுடன், மந்திரிகளுடனும் விவாதிக்கும். பிறகு மீண்டும் ஒரு வரைவு தயாரிக்கப்பட்டு நாடாளுமன்றத்தின் இரு அவைகளில் விவாதிக்கப்படும். ஒருமித்த கருத்து ஏற்படும் வரை திருத்தம் மற்றும் விவாதம் தொடரும்.

பிறகு இவை மாநிலங்களின் பரிசீலனைக்கு அனுப்பப் படும். மாநிலங்கள் கூறும் பரிந்துரைகள் மீண்டும் இரு அவைகளுக்கும் சமர்பிக்கப்படும். ஒப்புதல் கிடைத்தப்பின்னர் குடியரசு தலைவரின் ஒப்புதலுக்கு அனுப்பப் படும். பிறகு சட்டமாக நிறைவற்றப்பட்டு, கண்காணிக்கப்படும். மேலும் திருத்தங்கள் தேவைப்படும்போது மீண்டும் இரு அவைகளிலும் விவாதிக்கப்பட்டு, திருத்தங்கள் நிறைவேற்றப்படும்.

கேள்வி: புதிய கல்வி கொள்கை 2017பரிந்துரைகள் என்ன?

பதில்: கீழே பட்டியல் இட்டிருக்கிறேன். என் கருத்துகளை அடைப்புக் குறிகளுக்குள் தந்திருக்கிறேன்.

1) MHRD எனும் அமைச்சகம் இனி MoE கல்வி துறை அமைச்சகம் என்றழைக்கப்பட வேண்டும். (சென்னை சென்ட்ரல் ரயில் நிலையம் புரட்சித் தலைவர் டாக்டர் எம்ஜி இராமச்சந்திரன் மத்திய ரயில் நிலையம் என பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது போலத்தான் இது. இதனை எதிர்க்க வேண்டியதில்லை)

2) பள்ளிகள் ப்ரீகேஜி எனப்படும் வகுப்புகள் துவங்கப்பட வேண்டும். (தமிழகத்தில் இதனை ஏற்கனவே செய்துகொண்டிருக்கிறோம், எனவே எதிர்க்கவேண்டியதில்லை)

3) கல்வி பெறும் உரிமை 3 வயது கடந்த 18 வயதுக்குள்ளான அனைத்து குழந்தைகளுக்கும் கட்டாயமாக்கப் படவேண்டும். (இது ஓர் காகிதப் புலி, இதனால் எந்த மாறுதலும் ஏற்பட்டதாகத் தெரியவில்லை.

4) 10+2+3 என்பதை மாற்றி அமைத்து 5+3+3+4 என்ற முறையில் அமைக்கப்பட வேண்டும். (எதிர்க்கவேண்டும். இந்த மாறுதல் எதற்காக? வெறும் சென்சஸுக்குகாகவா?)

5) பாடங்கள் குறித்த சுமை குறைக்கப் படவேண்டும். (இது வரை யா)ரும் செய்யவில்லை.

6) வாழ்வியல் சார் பாடங்கள், துணை பாடங்கள், மற்ற பாடங்கள் என்பதில்லாமல் அனைத்துமே பாடதிட்டங்களாக கருதப்படவேண்டும். உதாரணமாக ஓவியம், இசை, விளையாட்டு என்பதையும் ஒருவர் பாடதிட்டமாக கொண்டு மதிப்பெண் பெற வழிவகை செய்யவேண்டும். (சுமார் 100 அல்லது 150 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் அமெரிக்காவில், ஐரொப்பாவில் இப்படி இருந்ததாகச் சொல்வர். அதாவது எகனாமிக்ஸ் டிகிரி வாங்க இசையிலோ, உடற்பயிசியிலோ, வேறு ஏதாவது ஓர் கலையிலோ தேர்ச்சி பெற வேண்டும்)

7) தனியா ஆசிரியர் பயிற்சி நிலையங்கள் போன்றவை நிரந்தரமாக மூடிவிடுதல், இனி ஆசிரியர் கல்லூரியில் பயிற்சி பெற்றவர்களுக்கே ஆசிரியர் வேலை வாய்ப்பு. ஆசிரியர் பயிற்சி பல்கலை கழகங்கள் மாநிலம் தோறும் அமைத்தல். (என்னைப் பொறுத்தவரை இது நல்ல செய்தி. ஆனால் இத்தகைய கல்வி நிறுவனங்கள் பெரும்பாலும் இந்துக்கள் அல்லாதோரால் நிர்வகிக்கப்படுகின்றன. அவர்கள் இதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவிப்பர். ஆனால் அரசு ஆசிரியர் பயிற்சி நிலையங்கள் போதுமானதாக இல்லை.)

8) ஆசிரியர் பணியில் வாழ்க்கை கல்வி, வருங்கால உலகத்திற்கான கல்வி தரத்திற்கு பயிற்சி அளிக்க வேண்டும். (எனக்குப் புரியவில்லை)

9) 4 வருட B.Ed. ஆசிரியர் பணிக்கான அடிப்படை தகுதியாக அறிவித்தல். (பி.எட். நான்கு வருடமா? இது தேவையில்லாதது. நம்முடைய கருத்துகளைச் சொல்லவேண்டிய இடம்)

10) உயர்கல்வி ஆராய்ச்சி, புதிய முயற்சிகளுக்கு ஊக்கம் அளிக்கும் வகையில் மாற்றி அமைத்தல். (நம்முடைய கருத்துகளைச் சொல்லவேண்டிய இடம்)

11) ராஷ்ட்ரீய சிக்ஷா ஆயோக் என்ற அமைப்பை நிறுவி மாநில மத்ய கல்வி தரத்திற்கு இடையிலான வேறுபாடுகளை களைதல், ஒருங்கிணைத்தல். (உயர் கல்வி தவிர மற்ற கல்வி சம்மந்தப்பட்டவைகள் மாநில அரசால் முடிவு செய்யப்படவேண்டும். இதனை காரண காரியங்களுடன் விளக்கி இதனை எதிர்க்க வேண்டும்)

12) தேசிய கல்வி ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தை அமைத்து காலத்திற்கேற்ப கல்வி முறைகளை மாற்றியமைத்தல். (ஒவ்வொரு மாநிலத்திற்கும் அதன் மொழி, கலாசாரத்தைப் பாதுகாக்கும் வகையில் கல்வி மாற்றங்களை அமல் படுத்த மாநில அளவிலான குழுக்கள் அமைக்கவேண்டும்)

13) தேசிய உயர்கல்வி ஒழுங்குமுறை ஆணையம் அமைத்து நிதி பங்கீடு, அனுமதியளித்தல், கட்டுபடுத்தல், அரசின் கட்டுபாடின்றி, தன்னிச்சையாக செயல்படும் ஆணையமாக இயங்குதல். (இதில் எனக்கு உடன்பாடு உண்டு)

14) தனியார் மற்றும் அரசு பள்ளி, கல்லூரிகளை இணையாக மதித்தல்.

15) தனியார் நடத்தும் கல்லூரி, பள்ளிகள் இலாபத்திற்க்காக இல்லாததை உறுதி செய்தல். (எப்படி செய்வார்கள் என்று சொல்லவில்லை)

16) மொழி, இன, பாலின வேறுபாடின்றி அனைவருக்கும் தரமான கல்வி வழங்குவதை உறுதி செய்தல். (இது இன்னமும் சொல்லளவில்தான் இருக்கிறது.)

17) இந்திய மொழிகளை ஊக்குவித்தல், பாலி, பெர்சியன், ப்ராக்ரித் மொழிகளுக்காக புதிய கல்வி ஆராய்ச்சி நிறுவனங்கள் அமைத்தல்.

18) மொழிபெயர்ப்பு, மற்றும் அனைத்து மொழிகளுக்கான விளக்க உரைகள் தயாரிக்க தனி நிறுவனம் அமைத்தல். (தனி நிறுவனமா அல்லது தனியார் நிறுவனமா)

தமிழகத்தில் உள்ளவர்கள் இந்தக் கல்விக் கொள்கையை எதிர்ப்பதற்கு அரசியல், இந்துக்கள் அல்லாத நிறுவனங்கள் நடத்தும் கல்வி நிறுவனங்கள் ஆகியவைதான் காரணம் என எனக்குத் தோன்றுகிறது.

இதில் இந்தி எதிர்ப்பு திடீரென ஏன் முளைத்தது?பாயிண்ட் நெ 17 இதற்கு காரணம். இதன் விளக்கத்தில் இந்தியா முழுவதும் மும்மொழி கொள்கையை அமலாக்கம் செய்வது தொடர்பாக ஒரு திட்டம் வருகிறது.

அதன்படி, எல்லா குழந்தைகளும் 8ஆம் வகுப்பு வரை தாய்மொழி, ஆங்கிலம் மற்றுமோர் இந்திய மொழியை கற்க வசதிகள் கொடுக்கும் திட்டம் உள்ளது. இதனை தவறாக இந்தி திணிப்பு என்று சிலர் படித்திருக்கலாம்.

ஆனால் மும்மொழி கொள்கை என்பது குழந்தைகளுக்கு மேலும் துன்பம இல்லையா?

1) அறிவியல் ஆராய்ச்சிகளின் படி 3-8 வயது குழந்தை எந்த மொழியையும் சிரமமின்றி விளையாட்டாக புரிந்து கொள்ளும். இது இந்தியா மட்டுமல்ல உலக அளவில் ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட உண்மை. மேலும் இதில் பாஸாகியே ஆகவேண்டும் என்ற கட்டாயமில்லை.

2) உதாரணமாக தமிழ்நாட்டை எடுத்து கொள்வோம். இங்கு தமிழர்கள் மட்டும் வசிக்கவில்லை. தெலுங்கு, மலையாளம், கன்னடம், மராத்தி, குஜராத்தி என பல்வேறு மக்கள் வசிக்கின்றனர். இன்னொரு மொழியை அறிமுகப் படுத்துவதால் இவர்கள் பெரும்பாலும் தங்கள் தாய்மொழியை தேர்ந்தெடுப்பார்கள். இதற்க்காக எல்லா இடத்திலும் மிகச் சிறந்த ஆசிரியர்கள் தேவை இருக்காது. இவர்கள் பெற்றோர்களே இந்த பணியை செவ்வென செய்துவிடுவார்கள்.

3) இப்படி ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்தால் வட இந்தியாவில் வசிக்கும் உண்மையான தமிழர்கள் 3வது மொழியாக தமிழை எடுத்து படிக்க முடியும். இப்போதும் தமிழ் சங்கங்கள் இந்த பணியை செய்கின்றன. இவர்களே பள்ளிகளில் ஆசிரியர்கள் கொடுத்து உதவ முடியும். மேலும் இன்று தமிழே அல்லது தாய்மோழி தெரியாமல் (அதிகபட்சம் பேச மட்டும்) வட இந்தியாவில் தமிழ், தெலுங்கு, கன்னடம், மலையாளக் குழந்தைகள் வளர்கின்றனர். இதுவும் மாறும்.

4) இன்னொரு மொழி சேர்வதால் தமிழகத்தில் மட்டும் வெவ்வேறு மொழி தெரிந்த ஆசிரியர்கள் சுமார் 1,00,000 பேருக்கு அதிகமானோர்க்கு வாய்ப்பு கிடைக்கும். நாடு முழுவதும் யோசித்து பாருங்கள்.

5) இந்த மொழிகளுக்கான சிறுவர் புத்தகங்கள், கவிதைகள் இப்போது அந்தந்த மாநிலத்தில் மட்டுமே விற்பனையாகிறது. இனி அது பரவலாக நாடு முழுவதும் விற்பனையாகும்.

6) திருக்குறள் போன்ற பல நல்ல புத்தகங்களை தமிழரை தவிர மற்றவரும் அறிவர். குறிப்பாக தமிழகத்துக்கு வெளியே உள்ள தமிழர்களும் அறிவார்கள்.

7) ஒரு உதாரணமாக கர்நாடக எல்லையோர கிராமத்தில் வசிப்பவர்கள் கன்னடம் படிப்பதன் மூலம் அருகில் உள்ள கர்நாடக மாநில தொழிற்சாலைகளில் எளிதாக வேலை செய்யலாம். மும்பையில் விற்பனை துறையில் செல்லும் இளைஞன் சிறு வயதில் குஜராத்தியோ இராஜஸ்தானியோ கற்பதன் மூலம் தன்னுடைய விற்பனையை அதிகரிக்கலாம்.

8) இன்று தமிழகத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டு வட இந்தியர்கள் முட்டாள்கள், படிக்காதவர்கள் என்று நாமும், தமிழர்கள் மூர்க்கர்கள், அறிவில்லாமல் தேசத்திற்கு எதிராக உள்ளனர் என்று அவர்களும் நினைக்கும் இந்த எண்ணங்கள் மறையும்.

நம் மாநிலத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு கட்சியும், பெரிய கல்வி நிறுவனங்களும் தனித்தனியே ஓர் குழுவை அமைத்து, புதிய கல்விக் கொள்கை பற்றிய தங்களுடைய கருத்துக்களை மத்திய அரசுக்குத் தெரிவிக்கவேண்டும். இல்லையெனில் பின்னாளில் பாதகமான அம்சங்களுடன் இது அரசின் அங்கீகரம் பெற்றுவிடும்

யோசித்து பாருங்கள்.

என்னுடைய பதிவில் தவறிருந்தால் சுட்டி காட்டுங்கள்.

முனைவர் கு.வை. பாலசுப்பிரமணியன்

kvbmanian@yahoo.com