புத்தகம் தமிழா? வடமொழியா?

புத்தகம் தமிழா? வடமொழியா?

என்னிடத்தில் ட்யூஷன் படிக்கும் மாணவன் ஒருவன் தமிழில் புத்தகம் என்பதை இந்தியில் கிதாப் அல்லது புஸ்தக் என்று சொல்கிறோமே, இந்தப் புத்தகம் என்ற சொல் தமிழா? இந்தி மொழியா? இல்லை வடமொழியா? என்று கேட்டான். நான் பார்த்துச் சொல்கிறேன் என்று அவனிடம் சொன்னேன். இதற்கு முன்னரே திரு இராகவன் (சென்னை மண்டல வானிலை மையத்தின் முன்னாள் தலைவர்) அவர்கள் தமிழிலிருந்து வடமொழிக்குச் சென்ற சொற்கள் உள்ளனவா என்று ஒரு கேள்வி கேட்டிருந்தார். இணையத்தில் தேடியபோது சில சுவாரஸ்யமான தகவல்கள் கிடைத்தது. கம்பராமயணம், பாலகாண்டம், ஆற்றுப்படலம், பாடல் எண் 12 பொத்தகம் பற்றிச் சொல்கிறது.  

பொத்தகம், படிகமாலை, குண்டிகை, பொருள் சேர் ஞான

வித்தகம் தரித்த செங் கை விமலையை, அமலைதன்னை,

மொய்த்த கொந்து அளக பார முகிழ் முலைத் தவள மேனி

மைத் தகு கருங் கண் செவ் வாய் அணங்கினை, வணங்கல் செய்வாம்

என்பது பாடல். இதன் பொருள் - பொத்தகச் சுவடி, படிகக்கல் மாலை, குண்டிகை ஆகியவற்றைக் கையில் வைத்துக்கொண்டிருக்கும் வெண்ணிற மேனி கொண்ட அமலை கலைமகளை வணங்குவோம் என்பதாம். இந்தப் பாடலைப் பைக்கும்போது என் இளவயதில் புத்தகத்தை அனைவரும் பொத்தகம் என்று சொன்னதாகவே தோன்றுகிறது. இடையில் எங்கோ பொத்தகம் புத்தகம் ஆகிவிட்டது.

இந்தக் காலத் தமிழ் அகரமுதலிகளில் பொத்தகம், புத்தகம் என இரண்டுமே சுட்டிக் காட்டப் படுகின்றன. ஆனாலும் பொத்தகம் என்ற சொல்லே முந்தையது. வேர்ப்பொருள் பொதிந்து வருவது. இணைச்சொற்கள் கொண்டது. புத்தகம் என்பது பொத்தகத்தின் மரூஉ. ஒகரம் உகரமாவது தென்மாவட்டங்களில் பெரிதும் உள்ள பழக்கம். ”கொடுத்தானா?” என்பதைக் ”குடுத்தானா?” என்று சொல்லுவது பெரும்பாலோருக்கு உள்ள பழக்கம். ”குடுத்தல்” என்ற இந்தச் சொல்லாட்சி பேரரசுச் சோழர்களின் கல்வெட்டுக்களில் கூடப் பெரிதும் புழங்கும். இது போலவே பொத்தகம் என்பது சிதைந்து புத்தகம் என்று ஆகியிருக்க வேண்டும்.

பிற இந்திய மொழிகளில் புத்தகம் எவ்வாறு குறிப்பிடப்படுகிறது என்று பார்த்தால் potthaka - Pali, Putha - Prakrit, Puuthi - Kashmiri, pothu - Sindhi, Pottha - Punjabi, Pothi - Kaumuni, Nepali, Assamese, Pothaa - Bengali, Oriya, Maithili, Poothi - Bhojpuri, Potha - Awadhi, Pothuu - Gujarati, Pothi - Marathi, pustakam-Malayalam, Telugu, pustaka-Kannada,

பொத்தகம் பற்றிப் புரிய வேண்டுமானால், நாம் பனையோலையில் இருந்து, (கூடவே பனை பற்றிய பல செய்திகளையும் அறிந்து கொண்டு) தொடங்க வேண்டும்.

பட்டம்>பத்ரம்,

தால்>தாள்> தாளி, தாலம், சுவடி, பனுவல், பொத்துதல், ப(ன்)னை, பாளை, போந்தை போன்ற சொற்களின் வழி, நம் புரிதலைக் கொண்டுசெல்ல வேண்டும். தமிழறிஞர் தேவநேயப் பாவாணர், சொல்லறிஞர் ப.அருளி, புலவர் இரா. இளங்குமரனன் (ஆசிரியர்-“தமிழ் வளம்-சொல்” என்ற நூல்) முனைவர் கு.அரசேந்திரன் ஆகியோர் இதனைப் பற்றி ஆய்வு செய்துள்ளனர்.

செய்திகள், கருத்துக்கள், கணக்குகள், குறியீடுகள் ஆகியவற்றை மரம், கல், ஓடு போன்றவற்றில் எழுதிய தமிழன், ஒரு காலத்தில் ஓலையிலேயே பெரிதும் எழுதினான். துணைக் கண்டக் கடற்கரையை ஒட்டிய மாநிலங்களில் எல்லாம் பனை எனும் எழுது பொருள் பெரிதும் பரவியிருந்தது. எங்கெல்லாம் முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலைத் திணைகள் விரவிக் கிடந்தனவோ, அங்கெல்லாம் பனை பெரும்பாலும் வளரும்.

பனை ஓலையில் தமிழர் எழுதினர் எனில் ஓலை என்ற சொல் எப்படி வந்தது? ஓலுதல் என்பது தமிழில் ஓசையிடுதலைக் குறிக்கிறது. ”ஓவென்று ஓலம் இட்டான்” என்ற  சொல் வழக்கு இன்னமும் இருக்கிறது. ஓலுதலின் வழி ஓலம் என்னும் பெயர்ச்சொல்லையும் நாம் பெறுகிறோம். காற்று வீசும் பொழுது சரசரவென்ற ஓசையை பனைமரத்தினின்று கேட்கிறோம் அல்லவா? அப்படி ஓலுகின்ற இலை, ஓலை என்றே சொல்லப் பட்டது. பனையோலையானது, வேய்வதற்கும், கள் அல்லது பதநீரைக் கொள்ளுவதற்கும் / பருகுவதற்கும் அல்லாமல், எழுத்தாணியால் அதன் பட்டையில் கீறுவதற்கும் அந்தக் காலத்தில் பயன்பட்டது.

நாளடைவில் நாவலந்தீவின் பெரும்பாலான இடங்களில் பனையோலைப் பட்டை ஒரு பெரும்பான்மை எழுதுபொருளாகவும், பருத்தித் துணி, மரப்பட்டை போன்றவை பிற வகை சிறுபான்மை எழுதுபொருளாயும் ஆகிப் போயின. ஓலைமட்டை என்பது இருபது அல்லது முப்பது ஈர்க்குகளையும், ஈர்க்குகளின் இடையே பட்டைகளையும் கொண்டது. ஓலைமட்டையில் இருந்து ஒவ்வொரு ஈர்க்கையும், அதன் இரண்டு பக்கங்களிலும் இருக்கும் பட்டைகளோடு தனியாக எடுத்து நீளமாய்ப் பிரித்து வருவதை ஓலை என்று சொல்லுவார்கள். [பேச்சு வழக்கில் ஓலைமட்டையையும் ஓலை என்கிறோம். ஓர் ஓலையின் பட்டையை இரண்டாய் ஈல்வது (=பிரிப்பது) ஈல்க்கு>ஈர்க்கு.

ஓலைப் பட்டையைத் தாள் என்றும், ஏடு என்றும் சொல்லுவார்கள். ஈர்க்கை எடுத்தும் எடுக்காமலும் பனையோலைப் பட்டையை எழுதப் பயன்படுத்தினார்கள். கிரகண காலத்தில் பட்டம் கட்டிக்கொள்ளும் வழக்கம் பார்ப்பனரிடையே இன்றும் உண்டு.  பட்டையில் இருந்து வேறு ஈறு கொண்டு உருவாக்கிய சொல் பட்டம். பட்டம்> பத்ரம் என்ற சொல்வளர்ச்சி நாவலந்தீவில் பனையில் இருந்து தொடங்கியது. பனை வளராத வடபுலத்து இடங்களில் பிர்ச் - birch - மரப் பட்டைகள் பதப்படுத்திப் பயன்பட்டன. birch > book என்ற இந்தோ ஐரோப்பிய சொற்தொடர்பை இங்கு எண்ணிப் பார்க்கலாம். நாவலந்தீவின் வடபால் மொழிகள், சங்கதம் ஆகியவற்றில் உள்ள சொற்கள் book என்னும் மேலைச் சொல்லுக்கு நெருங்கி வரவில்லை. வடபாற் சொற்கள் எல்லாம் பனையோலைப் பட்டையையே உணர்த்துகின்றன.

முன்னே சொன்னது போல், ஓலைப்பட்டையின் இன்றொரு சொல்லான தாலப் பட்டை, ஐ என்னும் ஈற்றிற்கு மாறாக, அம் என்னும் ஈறு கொண்டு வடபுலம் போய், தாலப் பட்டம் > தாலப் பத்தம் என்று ஆகும். பின்னால் தாலம் எனும் முன்னொட்டுச் சொல், பேசுகிறவர்களால் உள்ளார்ந்து உணரப் பட்டு, பேச்சு வழக்கில் அதைத் தவிர்த்து பத்தம் என்று தனித்தே சொல்லப் பட்டது.

இந்திய வடமேற்குச் சொல்லான பத்ரத்தை மீண்டும் கடன் வாங்கித் தமிழில் பத்திரம் ஆக்குவார்கள். பத்ரங்கள் பல கொண்டது பத்ரிகை. ஆகப் பட்டம்> பத்ரம்> பத்ரிகை என்ற வளர்ச்சியின் சூட்சமம் பனையோலைப் பட்டைக்குள் இருக்கிறது. 1992 அளவில், இந்தியா முழுதும் இருக்கும் பனை மரங்களில் கிட்டத்தட்ட 58% மரங்கள் தமிழ்நாட்டிலேயே விளைவதாகக் கூறியுள்ளார்கள். ஆகக் காலங் காலமாய், இந்த நாட்டில் பனை நிரம்ப வளர்வது நம்மூரில் தான். தமிழ்ப் பண்பாட்டைப் புரிந்து கொள்ளப் பனை முதன்மையானது.

இதே போல ஏடு என்பதும் ஓலைப் பட்டத்தையே குறிக்கும். பனை ஏடு, பனையோலை, ஓலை ஏடு, ஏட்டோலை, தாலப் பட்டம் ஆகியவை எல்லாம் ஒரு பொருட் சொற்கள் தாம்.

ஓலைகளை ஒரு குறிப்பிட்ட அளவிற்கு நறுக்கி, அவற்றை நீரில் ஊறவைத்து, தேவைப் பட்டால் சற்று வெதுவெதுப்பான நீரில் புடம் போட்டு, வளைவில்லாமல் நேராக்கி, பின் மஞ்சள் தடவி எழுத்தாணி கொண்டு கீறி, பின் கீற்றெழுத்துக்கள் சட்டென்று தெரியுமாப் போல் கரிப்பொடிக் கலவையையும் பூசி அந்தக் காலத்தில் ஓலைச் சுவடிகளை உருவாக்குவார்கள். ”குங்குமம்” வார இதழாசிரியர் திரு கே.என். சிவராமன் அவர்கள் “ரத்த மகுடம்” (இரத்த மகுடம் அல்ல) என்ற ஓர் வரலாற்றுத் தொடர்கதை எழுதி வருகிறார். அதில் பனையோலைச் சுவடிகள் தயார் செய்வது பற்றி மிக அழகாக எழுதியுள்ளார்.

ஓர் ஓலையாய் இருந்தால் அதைச் சுருட்டி ஓர் ஓலைக் கொட்டானுக்குள் அதாவது ஓலைக் குழாய் அல்லது பெட்டியுள் வைத்து விடலாம். அப்படிச் சுருட்டி வைப்பதை ஓலைச் சுருள் என்பார்கள். மாறாக ஒன்றிற்கு மேற்பட்ட ஓலை நறுக்குகளானால், அவற்றைச் சேர்த்து வைக்க வாய்ப்பாக, ஒவ்வொரு ஓலை நறுக்கிலும் கிட்டத்தட்ட மூன்றில் ஒரு பங்கு நீளத்தில் ஒரு பெரிய துளையைப் போட்டு, அதன் வழியாக ஒரு நூற்கயிற்றைச் செருகி, கயிற்றின் ஒருமுனையில் பெரிய முடிச்சையும் போட்டு இன்னொரு முனையோடு கயிற்றால் ஓலை நறுக்குகளைக் கட்டி வைப்பது ஓலைக் கட்டு. அதை ஏட்டுக் கட்டு என்றும் சொல்லுவது உண்டு. இன்னும் சிறப்பான பெயர் ஓலைச் சுவடி. இங்கே சுவடி என்பதற்குத் தொகுதி என்று பெயர். கல்வியில் முன்னேற, முன்னேற, ஏடுகள் இந்தத் ஓலைச் சுவடியில் கூடிக் கொண்டேயிருக்கும். [சுவள்> சுவடுதல் = சேர்தல், தொகுதல்]

கோரைப் புல்லான papyrus இலிருந்து எகிப்தில் paper உருவானதையும் இங்கே ஒருசேர எண்ணிப் பார்க்கலாம். அந்தச் சொல் கோரைப்புல்லின் தோகையைக் குறித்த சொல். சில புதல்களின் தோகை தமிழில் தாள் என்றே குறிக்கப் படும். நல்ல மணம் பொருந்திய மஞ்சள் நிறம் வாய்ந்த ஒரு தோகையை தாள்>தாளம்பூ>தாழம்பூ என்ற புதற் பெயரால் அறிகிறோம் அல்லவா? தாழம்பூத் தோகையில் (முல்லைப்) பித்தியைக் கொண்டு வண்ணக் குழம்பில் தோய்த்து எழுதுவதும் அந்தக் காலத்திற் பழக்கத்தில் இருந்திருக்கிறது. ஆனால் இது போன்று எழுதுவது வெகு எளிதில் அழிந்துவிடுவதாலும், தண்ணீர் தெறித்தால் அது நிலைக்காததாலும், நாட்பட நிற்க வேண்டிய ஆவணங்களை தாழம்பூத் தோகையில் பொதுவாக எழுத மாட்டார்கள். பனையோலையில் கீறுவதையே விரும்பினார்கள்.

கந்தர் கலிவெண்பா

கந்தர் கலிவெண்பா

சிவபெருமானின் சொரூப நிலை

பூமேவு செங்கமலப் புத்தேளும் தேறரிய

பாமேவு தெய்வப் பழமறையும் .. தேமேவு

நாதமும் நாதாந்த முடிவும் நவைதீர்ந்த

போதமும் காணாத போதமாய் .. ஆதிநடு ...... 1

அந்தம் கடந்தநித்தி யானந்த போதமாய்ப்

பந்தம் தணந்த பரஞ்சுடராய் .. வந்த

குறியும் குணமுமொரு கோலமுமற்று எங்கும்

செறியும் பரம சிவமாய் .. அறிவுக்கு ...... 2

சிவபெருமானே தனிப் பரம்பொருள்

அனாதியாய் ஐந்தொழிற்கும் அப்புறமாய் அன்றே

மனாதிகளுக்கு எட்டா வடிவாய்த் .. தனாதருளின்

பஞ்சவித ரூப பரசுகமாய் எவ்வுயிர்க்கும்

தஞ்சமென நிற்கும் தனிப்பொருளாய் .. எஞ்சாத ...... 3

சிவமெருமானே சகல தொழிற்கும் அதிபதி

பூரணமாய் நித்தமாய்ப் போக்குவரவும் புணர்வும்

காரணமும் இல்லாக் கதியாகித் .. தாரணியில்

இந்திரசாலம் புரிவோன் யாவரையும் தான்மயக்கும்

தந்திரத்தில் சாராது சார்வதுபோல் .. முந்தும் ...... 4

கருவின்றி நின்ற கருவாய் அருளே

உருவின்றி நின்ற உருவாய்த் .. திரிகரணம்

ஆகவரும் இச்சை அறிவு இயற்ற லால் இலய

போகஅதி காரப் பொருளாகி .. ஏகத்து ...... 5

சிவபெருமான் ஆன்மாக்களுக்கு வினைப்பயனை நல்கி மறைந்தருளுதல்

உருவும் அருவும் உருஅருவும் ஆகிப்

பருவ வடிவம் பலவாய் .. இருள்மலத்துள்

மோகமுறும் பல்லுயிர்க்கு முத்திஅளித் தற்குமல

பாகமுறவே கடைக்கண் பாலித்துத் .. தேகமுறத் ...... 6

தந்த அருவுருவம் சார்ந்தவிந்து மோகினிமான்

பெந்த முறவே பிணிப்பித்து .. மந்த்ரமுதல்

ஆறத்து வாவும் அண்டத்து ஆர்ந்தஅத்து வாக்களும்முற்

கூறத் தகும் சிமிழ்ப்பில் கூட்டுவித்து .. மாறிவரும் ...... 7

ஈரிரண்டு தோற்றத்து எழுபிறப்புள் யோனிஎன்பான்

ஆரவந்த நான்குநூ றாயிரத்துள் .. தீர்வரிய

கன்மத்துக்கு ஈடாய்க் கறங்கும் சகடமும் போற்

சென்மித்து உழலத் திரோதித்து .. வெந்நிரய ...... 8

சொர்க்காதி போகங்களை அருளுதல்

சொர்க்காதி போகமெலாம் துய்ப்பித்துப் பக்குவத்தால்

நற்காரணம் சிறிது நண்ணுதலும் .. தர்க்கமிடும்

தொன்னூல் பரசமயம் தோறும் அதுவதுவே

நன்னூல் எனத்தெரிந்து நாட்டுவித்து .. முன்னூல் ...... 9

விரதமுத லாயபல மெய்த்தவத்தின் உண்மைத்

சரியைகிரி யாயோகம் சார்வித்து .. அருள்பெருகு

சாலோக சாமீப சாரூபமும் புசிப்பித்து

ஆலோகம் தன்னை அகற்றுவித்து .. நால்வகையாம் ...... 10

சத்திநி பாதம் தருதற்கு இருவினையும்

ஒத்துவரும் காலம் உளவாகிப் .. பெத்த

மலபரி பாகம் வருமளவில் பன்னாள்

அலமருதல் கண்ணுற்று அருளி .. உலவாது ...... 11

குருபரனாய் அருளுதல்

அறிவுக்கு அறிவாகி அவ்வறிவுக்கு எட்டா

நெறியில் செறிந்தநிலை நீங்கிப் .. பிரியாக்

கருணை திருஉருவாய்க் காசினிக்கே தோன்றிக்

குருபரனென்று ஓர்திருப்பேர் கொண்டு .. திருநோக்கால் ...... 12

பக்குவ ஆன்மாக்களுக்கு திருவருள் புரிதல்

ஊழ்வினையைப் போக்கி உடலறுபத் தெட்டுநிலம்

ஏழும் அத்துவாக்கள் இருமூன்றும் .. பாழாக

ஆணவமான படலம் கிழித்து அறிவில்

காணரிய மெய்ஞ்ஞானக் கண்காட்டிப் .. பூணும் ...... 13

அடிஞானத் தாற்பொருளும் ஆன்மாவும் காட்டிக்

கடியார் புவனமுற்றும் காட்டி .. முடியாது

தேக்குபர மானந்தம் தெள்ளமுதம் ஆகிஎங்கும்

நீக்கமற நின்ற நிலைகாட்டிப் .. போக்கும் ...... 14

வரவும் நினைப்பும் மறப்பும் பகலும்

இரவும் கடந்துலவா இன்பம் .. மருவுவித்துக்

கன்மமலத் தார்க்குமலர்க் கண்மூன்றும் தாழ்சடையும்

வன்மழுவும் மானுமுடன் மால்விடைமேல் .. மின்னிடத்துப் ...... 15

பூத்த பவளப் பொருப்பு ஒன்று வெள்ளிவெற்பில்

வாய்த்தனைய தெய்வ வடிவாகி .. மூத்த

கருமமலக் கட்டறுத்துக் கண்ணருள் செய்து உள்நின்று

ஒருமலர்த்தார்க்கு இன்பம் உதவிப் .. பெருகியெழு ...... 16

மூன்றவத்தை யும்கழற்றி முத்தருட னேஇருத்தி

ஆன்றபர முத்தி அடைவித்துத் .. தோன்றவரும்

யானெனதென்று அற்ற இடமே திருவடியா

மோனபரா னந்தம் முடியாக .. ஞானம் ...... 17

திருஉருவா இச்சை செயலறிவு கண்ணா

அருளதுவே செங்கை அலரா .. இருநிலமே

சந்நிதியா நிற்கும் தனிச்சுடரே எவ்வுயிர்க்கும்

பின்னமற நின்ற பெருமானே .. மின்னுருவம் ...... 18

முருகனின் திருவுருவ வருணனை

தோய்ந்த நவரத்நச் சுடர்மணியால் செய்த பைம்பொன்

வாய்ந்த கிரண மணிமுடியும் .. தேய்ந்தபிறைத்

துண்டம்இரு மூன்றுநிரை தோன்றப் பதித்தனைய

புண்டரம் பூத்தநுதல் பொட்டழகும் .. விண்ட ...... 19

பருவமலர்ப் புண்டரிகம் பன்னிரண்டு பூத்தாங்கு

அருள்பொழியும் கண்மலர் ஈராறும் .. பருதி

பலவும் எழுந்துசுடர் பாலித்தாற் போலக்

குலவு மகரக் குழையும் .. நிலவுமிழும் ...... 20

புன்முறுவல் பூத்தலர்ந்த பூங்குமுதச் செவ்வாயும்

சென்மவிடாய் தீர்க்கும் திருமொழியும் .. வின்மலிதோள்

திருமுகங்களின் செயல்கள்

வெவ்வசுரர் போற்றிசைக்கும் வெஞ்சூர னைத்தடிந்து

தெவ்வருயிர் சிந்தும் திருமுகமும் .. எவ்வுயிர்க்கும் ...... 21

ஊழ்வினையை மாற்றி உலவாத பேரின்ப

வாழ்வுதரும் செய்ய மலர்முகமும் .. சூழ்வோர்

வடிக்கும் பழமறைகள் ஆகமங்கள் யாவும்

முடிக்கும் கமல முகமும் .. விடுத்தகலாப் ...... 22

பாச இருள்துரந்து பல்கதிரில் சோதிவிடும்

வாச மலர்வதன மண்டலமும் .. நேசமுடன்

போகமுறும் வள்ளிக்கும் புத்தேளிர் பூங்கொடிக்கும்

மோகம் அளிக்கும் முகமதியும் .. தாகமுடன் ...... 23

வந்தடியில் சேர்ந்தோர் மகிழ வரம்பலவும்

தந்தருளும் தெய்வமுகத் தாமரையும் .. கொந்தவிழ்ந்த

திருக்கரங்களின் செயல்கள்

வேரிக் கடம்பும் விரைக்குரவும் பூத்தலர்ந்த

பாரப் புயசயிலம் பன்னிரண்டும் .. ஆரமுதம் ...... 24

தேவர்க்கு உதவும் திருக்கரமும் சூர்மகளிர்

மேவக் குழைந்தணைந்த மென்கரமும் .. ஓவாது

மாரி பொழிந்த மலர்க்கரமும் பூந்தொடையல்

சேர அணிந்த திருக்கரமும் .. மார்பகத்தில் ...... 25

வைத்த கரதலமும் வாமமருங் கிற்கரமும்

உய்த்த குறங்கில் ஒருகரமும் .. மொய்த்த

சிறுதொடிசேர் கையும்மணி சேர் ந்ததடங் கையும்

கறுவுசமர் அங்குசம்சேர் கையும் .. தெறுபோர்...... 26

அதிர்கே டகம் சுழற்றும் அங்கைத் தலமும்

கதிர்வாள் விதிர்க்கும் கரமும் .. முதிராத

முருகப் பெருமானின் அலங்காரச் சிறப்பு

கும்பமுலைச் செவ்வாய்க் கொடியிடையார் வேட் டணைந்த

அம்பொன் மணிப்பூண் அகன்மார்பும் .. பைம்பொன் ...... 27

புரிநூலும் கண்டிகையும் பூம்பட் டுடையும்

அரைஞாணும் கச்சை அழகும் .. திருவரையும்

நாதக்கழலும் நகுமணிப் பொற் கிண்கிணியும்

பாதத்து அணிந்த பரிபுரமும் .. சோதி ...... 28

இளம்பருதி நூறா யிரங்கோடி போல

வளந்தரு தெய்வீக வடிவும் .. உளந்தனில்கண்டு

ஆதரிப்போர்க்கு ஆருயிராய் அன்பரகத் தாமரையின்

மீதிருக்கும் தெய்வ விளக்கொளியே .. ஓதியஐந்து ...... 29

முருகப் பெருமான் பற்பல வடிவாய் விளங்கும் நிலை

ஓங்காரத்து உள்ளொளிக்கும் உள்ளொளியாய் ஐந்தொழிற்கும்

நீங்காத பேருருவாய் நின்றோனே .. தாங்கரிய

மந்திரமே சோரியா வான்பதமே மாமுடியாத்

தொந்தமுறும் வன்னமே தொக்காகப் .. பந்தனையால் ...... 30

ஒத்த புவனத் துருவே உரோமமாத்

தத்துவங்க ளேசத்த தாதுவா .. வைத்த

கலையே அவயவமாக் காட்டும் அத்து வாவின்

நிலையே வடிவமா நின்றோய் .. பலகோடி ...... 31

அண்டம் உருவாகி அங்கம் சராசரமாய்க்

கண்டசக்தி மூன்றுட் கரணமாய்த் .. தொண்டுபடும்

ஆவிப் புலனுக்கு அறிவு அளிப்ப ஐந்தொழிலும்

ஏவித் தனிநடத்தும் எங்கோவே .. மேவ ...... 32

வரும்அட்ட மூர்த்தமாம் வாழ்வேமெய்ஞ் ஞானம்

தரும்அட்ட யோகத் தவமே .. பருவத்து

முருகப் பெருமானின் தசாங்கம்

அகலாத பேரன்பு அடைந்தோர் அகத்துள்

புகலாகும் இன்பப் பொருப்பும் .. சுகலளிதப் ...... 33

பேரின்ப வெள்ளப் பெருக்காறு மீதானம்

தேரின்ப நல்கும் திருநாடும் .. பாரின்பம்

எல்லாம் கடந்த இருநிலத்துள் போக்குவரவு

அல்லாது உயர்ந்த அணிநகரும் .. தொல்லுலகில் ...... 34

ஈறும் முதலுமகன்று எங்குநிறைந்து ஐந்தெழுத்தைக்

கூறி நடாத்தும் குரகதமும் .. ஏறுமதம்

தோய்ந்து களித்தோர் துதிக்கையினால் பஞ்சமலம்

காய்ந்த சிவஞானக் கடாக்களிறும் .. வாய்ந்தசிவ ...... 35

பூரணத்துள் பூரணமாம் போதம் புதுமலரா

நாரகத்துள் கட்டு நறுந்தொடையும் .. காரணத்துள்

ஐந்தொழிலும் ஓவாது அளித்துயர்ந்த வான்கொடியும்

வந்தநவ நாத மணிமுரசும் .. சந்ததமும் ...... 36

நீக்கமின்றி ஆடி நிழலசைப்பான் போல்புவனம்

ஆக்கி அசைத்தருளும் ஆணையும் .. தேக்கமழ்ந்து

வீசும் பனுவல் விபுதர் தனித்தனியே

பேசும் தசாங்கமெனப் பெற்றோனே .. தேசுதிகழ் ...... 37

முருகனின் திரு அவதாரம்

பூங்கயிலை வெற்பில் புனைமலர்ப்பூங் கோதையிடப்

பாங்குறையும் முக்கண் பரஞ்சோதி .. ஆங்கொருநாள்

வெந்தகுவர்க்கு ஆற்றாத விண்ணோர் முறைக்கிரங்கி

ஐந்து முகத்தோடு அதோமுகமும் .. தந்து ...... 38

திருமுகங்கள் ஆறாகிச் செந்தழற்கண் ஆறும்

ஒருமுகமாய்த் தீப்பொறியாறு உய்ப்ப .. விரிபுவனம்

எங்கும் பரக்க இமையோர் கண்டு அஞ்சுதலும்

பொங்கும் தழல்பிழம்பைப் பொற்கரத்தால் .. அங்கண் ...... 39

எடுத்தமைத்து வாயுவைக்கொண்டு ஏகுதியென்று எம்மான்

கொடுத்தளிப்ப மெல்லக் கொடுபோய் .. அடுத்ததொரு

பூதத் தலைவகொடு போதிஎனத் தீக்கடவுள்

சீதப் பகீரதிக்கே சென்றுய்ப்பப் .. போதொருசற்று ...... 40

அன்னவளும் கொண்டமைதற்கு ஆற்றாள் சரவணத்தில்

சென்னியில் கொண்டு உய்ப்பத் திருஉருவாய் .. முன்னர்

அறுமீன் முலையுண்டு அழுதுவிளை யாடி

நறுநீர் முடிக்கணிந்த நாதன் .. குறுமுறுவல் ...... 41

கன்னியொடும் சென்று அவட்குக் காதலுருக் காட்டுதலும்

அன்னவள்கண்டு அவ்வுருவம் ஆறினையும் .. தன்னிரண்டு

கையால் எடுத்தணைத்துக் கந்தனெனப் பேர்புனைந்து

மெய்யாறும் ஒன்றாக மேவுவித்துச் .. செய்ய ...... 42

முகத்தில் அணைத்துச் சி மோந்து முலைப்பால்

அகத்துள் மகிழ்பூத்து அளித்துச் .. சகத்தளந்த

வெள்ளை விடைமேல் விமலன் கரத்தில் அளித்து

உள்ளம் உவப்ப உயர்ந்தோனே .. கிள்ளைமொழி ...... 43

முருகனின் திருவிளயாடல்கள்

மங்கை சிலம்பின் மணிஒன்ப தில்தோன்றும்

துங்க மடவார் துயர்தீர்ந்து .. தங்கள்

விருப்பால் அளித்தநவ வீரருக்குள் முன்னோன்

மருப்பாயும் தார்வீர வாகு .. நெருப்பிலுதித்து ...... 44

அங்கண் புவனம் அனைத்தும் அழித்துலவும்

செங்கண் கடா அதனைச் சென்று கொணர்ந்து .. எங்கோன்

விடுக்குதி என்று உய்ப்ப அதன் மீதிவர்ந்து எண்டிக்கும்

நடத்தி விளையாடும் நாதா .. படைப்போன் ...... 45

அகந்தை உரைப்பமறை ஆதி எழுத்தொன்று

உகந்த பிரணவத்தின் உண்மை .. புகன்றிலையால்

சிட்டித் தொழிலதனைச் செய்வதெங்கன் என்றுமுனம்

குட்டிச் சிறையிருத்தும் கோமானே .. மட்டவிழும் ...... 46

பொன்னம் கடுக்கைப் புரிசடையோன் போற்றிசைப்ப

முன்னம் பிரமம் மொழிந்தோனே .. கொன்னெடுவேல்

தாரகனும் மாயத் தடங்கிரியும் தூளாக

வீரவடி வேல் விடுத்தோனே .. சீரலைவாய்த் ...... 47

தெள்ளு திரை கொழிக்கும் செந்தூரில் போய்க்கருணை

வெள்ளம் எனத்தவிசின் வீற்றிருந்து .. வெள்ளைக்

கயேந்திரனுக்கு அஞ்சல் அளித்துக் கடல்சூழ்

மயேந்திரத்தில் புக்கு இமையோர் வாழச் .. சயேந்திரனாம் ...... 48

சூரனைச் சோதித்துவரு கென்றுதடம் தோள்விசய

வீரனைத் தூதாக விடுத்தோனே .. காரவுணன்

வானவரை விட்டு வணங்காமை யால் கொடிய

தானவர்கள் நாற்படையும் சங்கரித்துப் .. பானு ...... 49

பகைவன் முதலாய பாலருடன் சிங்க

முகனைவென்று வாகை முடித்தோய் .. சகமுடுத்த

வாரிதனில் புதிய மாவாய்க் கிடந்தநெடும்

சூருடலம் கீண்ட சுடர் வேலோய் .. போரவுணன் ...... 50

அங்கம்இரு கூறாய் அடன்மயிலும் சேவலுமாய்த்

துங்கமுடன் ஆர்த்தெழுந்து தோன்றுதலும் .. அங்கவற்றுள்

சீறும்அர வைப்பொருத சித்ரமயில் வாகனமா

ஏறி நடாத்தும் இளையோனே .. மாறிவரு ...... 51

சேவல் பகையைத் திறல்சேர் பதாகைஎன

மேவத் தனித்துயர்த்த மேலோனே .. மூவர்

குறைமுடித்து விண்ணம் குடியேற்றித் தேவர்

சிறைவிடுத்து ஆட் கொண்டளித்த தேவே .. மறைமுடிவாம் ...... 52

திருமணம்

சைவக்கொழுந்தே தவக்கடலே வானுதவும்

தெய்வக் களிற்றை மணம்செய்தோனே .. பொய்விரவு

காமம் முனிந்த கலைமுனிவன் கண்ணருளால்

வாமமட மானின் வயிற்றுதித்தப் .. பூமருவு ...... 53

கானக் குறவர் களிகூரப் பூங்குயில்போல்

ஏனற் புனங்காத்து இனிதிருந்து .. மேன்மைபெறத்

தெள்ளித் தினைமாவும் தேனும் பரிந்தளித்த

வள்ளிக் கொடியை மணந்தோனே .. உள்ளம் உவந்து ...... 54

அன்பர் மனதில் எழுந்தருளல்

ஆறுதிருப் பதிகண்டு ஆறெழுத்தும் அன்பினுடன்

கூறும் அவர் சிந்தைகுடி கொண்டோனே .. நாறுமலர்க்

கந்திப் பொதும்பர்எழு காரலைக்கும் சீரலைவாய்ச்

செந்தில் பதிபுரக்கும் செவ்வேளே .. சந்ததமும் ...... 55

அன்பரின் வேண்டுகோள்

பல்கோடி சன்மப் பகையும் அவமிருத்தும்

பல்கோடி விக்கினமும் பல்பிணியும் .. பல்கோடி

பாதகமும் செய்வினையும் பாம்பும் பசாசும்அடல்

பூதமும் தீ நீரும் பொருபடையும் .. தீது அகலா ...... 56

வெவ்விடமும் துட்ட மிருகமுதலாம் எவையும்

எவ்விடம் வந்து எம்மை எதிர்ந்தாலும் .. அவ்விடத்தில்

பச்சைமயில் வாகனமும் பன்னிரண்டு திண்தோளும்

அச்சம் அகற்றும் அயில்வேலும் .. கச்சைத் ...... 57

திருவரையும் சீறடியும் செங்கையும் ஈராறு

அருள்விழியும் மாமுகங்கள் ஆறும் .. விரிகிரணம்

சிந்தப் புனைந்த திருமுடிகள் ஓராறும்

எந்தத் திசையும் எதிர்தோன்ற .. வந்திடுக்கண் ...... 58

எல்லாம் பொடிபடுத்தி எவ்வரமும் தந்துபுகுந்து

உல்லாசமாக உளத்திருந்து .. பல்விதமாம்

ஆசுமுதல் நாற்கவியும் அட்டாவ தானமும்சீர்ப்

பேசும் இயல் பல்காப் பியத் தொகையும் .. ஓசை ...... 59

எழுத்துமுத லாம் ஐந்து இலக்கணமும் தோய்ந்து

பழுத்த தமிழ்ப்புலமை பாலித்து .. ஒழுக்கமுடன்

இம்மைப் பிறப்பில் இருவா தனை அகற்றி

மும்மைப் பெருமலங்கள் மோசித்துத் .. தம்மைவிடுத்து ...... 60

ஆயும் பழைய அடியா ருடன்கூட்டித்

தோயும் பரபோகம் துய்ப்பித்துச் .. சேய

கடியேற்கும் பூங்கமலக் கால்காட்டி ஆட்கொண்டு

அடியேற்கு முன்னின்று அருள். ...... 61